اصل ۱۷۵ قانون اساسی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[قانون خط مشی کلی و اصول و برنامه‌های صدا و سیما]] مصوب ۱۳۶۱

قدرت و قابلیت وسیع رادیو و تلویزیون به آن خصلت همگانی بخشیده و متعلق و ما به الاشتراک همگان می‌باشد، فلذا اداره امور و برنامه‌های آن باید مشترک و همگانی در اختیار هیئت مدیره ای متشکل از نمایندگان [[دولت]] و اقشار مختلف [[ملت]] باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3870896|صفحه=|نام۱=سیدمحمد|نام خانوادگی۱=هاشمی|چاپ=23}}</ref> بر این اساس مفهوم [[استقلال سیاسی]] صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، تفکیک آن از قوای دیگر حاکم نیست بلکه به معنای مشارکت متعادل و متوازن قوای سه‌گانه در اداره آن است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کلیات حقوق اساسی|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3212884|صفحه=|نام۱=آیت اله عباسعلی|نام خانوادگی۱=عمیدزنجانی|چاپ=3}}</ref>

{{هوش مصنوعی (ماده)}}

# آزادی بیان و نشر افکار در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران باید با رعایت موازین اسلامی و مصالح کشور صورت گیرد.

== رویه های قضایی ==

* [[رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری (دادنامه شماره: ۸۷/۸۴۳ ،کلاسه پرونده: ۳۸۵/۸۷)]]