ماده ۴۵۹ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

== نکات تفسیری دکترین ماده 459 قانون مجازات اسلامی ==

گروهی در خصوص حالاتی که مشمول این ماده می شود، به مواردی اشاره نموده اند که در خصوص آن ها اقامه [[بینه]] دشوار است، نظیر فرضی که میان جانی و مجنی علیه در خصوص از بین رفتن تمام یا مقداری از نطق مجنی علیه، اختلاف حاصل می شود و مجنی علیه نیز قبل از وقوع جنایت متکلم بوده است و از سوی دیگر نیز امکان رجوع به فرد کارشناس در این خصوص وجود نداشته باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دیات (دیه نفس، موجبات ضمان کیفری، دیات اعضا و منافع آنها، اعضایی که دیه مقدر دارند، دیه بر منافع اعضا، دیه زخم های سر و صورت)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=دانشگاه تهران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=836536|صفحه=|نام۱=ابوالقاسم|نام خانوادگی۱=گرجی|چاپ=2}}</ref> گروهی نیز تاکید کرده اند در این حالت، نصاب قسامه از قواعد و اصول کلی خود در نصاب قسامه در اعضا و منافع پیروی می کند. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادستان و میثاق عدالت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1426116|صفحه=|نام۱=سیدمهدی|نام خانوادگی۱=حجتی|نام۲=مجتبی|نام خانوادگی۲=باری|چاپ=1}}</ref>

برخی از فقها اشاره داشته اند که  از بین بردن بینایی هر دو چشم موجب [[دیه کامل]] و از میان بردن بینایی یک  چشم، موجب نصف دیه کامل است و حکم زوال بینایی ناظر به حالتی است که دو نفر شاهد [[عدالت|عادل]] بر آن [[شهادت]] بدهند یا اینکه خود جانی آن را تصدیق نماید، حال اگر شاهد وجود نداشته باشد و چشم بر جای خود باشد، مجنی علیه باید پنجاه بار قسم بخورد تا به نفع وی حکم داده شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=متون فقه (جلد چهارم)|ترجمه=|جلد=|سال=1381|ناشر=خط سوم|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2500604|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=حمید|نام خانوادگی۲=مسجدسرایی|چاپ=1}}</ref>فقهای دیگر نیز اشاره کرده اند در فرض اختلاف میان جانی و مجنی علیه در خصوص قدرت بر ادای تمام یا مقداری از حروف و انکار جانی، دو دیدگاه وجود دارد: