ماده ۶۱۷ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): تفاوت میان نسخه‌ها

تبصره 1 – حمل قمه، شمشیر، [[قداره]] و [[پنجه بوکس]] در صورتی که صرفاً به منظور درگیری فیزیکی و [[ضرب و جرح]] انجام شود جرم محسوب و مرتکب به حداقل مجازات مقرر در این ماده محکوم می گردد. واردات، تولید و عرضه سلاحهای مذکور ممنوع است و مرتکب به جزای نقدی درجه شش محکوم و حسب مورد این سلاحها به نفع دولت [[ضبط]] یا [[معدوم]] می شود.

تبصره 2 – تولید، عرضه یا حمل ادوات موضوع تبصره (1) در موارد ورزشی، نمایشی، آموزشی و نیاز ضروری اشخاص برای استفاده شغلی یا [[دفاع شخصی]] پس از دریافت مجوز بلامانع است. نحوه و مرجع صدور مجوز به موجب آیین نامه ای است که ظرف مدت سه ماه از تاریخ ابلاغ این قانون با پیشنهاد وزرای دادگستری و کشور و با همکاری نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران تهیه می شود و به تصویب [[هیأت وزیران]] می رسد.

== توضیح واژگان ==

لفظ «اسلحه» در این ماده، به صورت عام بوده و شامل [[سلاح گرم|اسلحه گرم]] یا [[سلاح سرد|سرد]] است، البته اسلحه غیر واقعی را در بر نمی گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=434084|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=17}}</ref>در این ماده «گلاویز شدن» به صورت مطلق بیان گردیده است، لذا نیازی به استفاده از چاقو یا اسلحه دیگر در حین گلاویز شدن برای مجازات فرد وجود ندارد و صرف گلاویز شدن را باید یک رفتار مجرمانه تلقی نمود،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=434088|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=17}}</ref> البته گروهی با استناد به [[ماده 1 لایحه قانونی مجازات حمل چاقو و سلاح سرد مصوب 1336]] ، معتقدند گلاویز شدن نیز، باید با اسلحه باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=673520|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref>

در خصوص مجازات این عمل باید توجه کرد که این ماده از معدود مواردی است که برای یک عمل مجرمانه تعزیری، مجازات شلاق در نظر گرفته شده است، عده ای علت این امر را باور به بازدارنده تر بودن چنین مجازاتی در رفتار های شرارت آلود دانسته اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=434112|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=17}}</ref>

== منابع ==