ماده ۴۳۷ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

زن حامله، که محکوم به [[قصاص نفس]] است، نباید پیش از وضع حمل قصاص شود. اگر پس از وضع حمل نیز بیم [[تلف]] طفل باشد، تا زمانی که حیات طفل محفوظ بماند، قصاص به تأخیر می ‌افتد.

== فلسفه و مبانی نظری ماده ==

علت وضع این ماده را می توان در لزوم رعایت تساوی در محل عضو مورد [[جنایت]] و [[قصاص]] دانست، به عبارت دیگر اگر قصاص موجب ورود [[صدمه]] به فرد دیگری غیر از جانی شود، باید [[اجرای قصاص|اجرای آن]] را به تأخیر انداخت،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جلد اول) (جرایم علیه اشخاص- صدمات جسمانی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=728292|صفحه=|نام۱=محمدهادی|نام خانوادگی۱=صادقی|چاپ=18}}</ref> حال آن که قصاص زن حامله ممکن است منجر به از بین رفتن حیات [[جنین]] او نیز بشود و این امر با لزوم رعایت برابری در تضاد است،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص- جنایات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=350476|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=آقایی نیا|چاپ=5}}</ref> بنابراین اگر زنی حامله و محکوم به قصاص باشد، چه بارداری قبل از ارتکاب جنایت یا بعد از آن و چه حمل مشروع یا غیر مشروع باشد، باید قصاص وی را به تعویق انداخت.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=354316|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=7}}</ref>  

== منابع ==

{{پانویس}}

[[رده:قصاص]]

[[رده:اجرای قصاص]]