ماده ۳۰۸ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۳۰۸ قانون مجازات اسلامی''': اگر پس از تحقیق و بررسی به‌ وسیله [[مقام قضایی]]، در [[بلوغ|بالغ]] یا [[عقل‌|عاقل‌]] بودن مرتکب، هنگام ارتکاب [[جنایت]]، تردید وجود داشته باشد و [[ولی دم]] یا [[مجنی علیه]] ادعاء کند که [[جنایت عمد|جنایت عمدی]] در حال بلوغ وی یا [[افاقه]] او از [[جنون]] سابقش انجام گرفته است لکن مرتکب خلاف آن را ادعاء کند، ولی دم یا مجنی علیه باید برای ادعاء خود [[بینه]] اقامه کند. در صورت عدم اقامه بینه، [[قصاص]] منتفی است. اگر حالت سابق بر زمان جنایت، افاقه مرتکب بوده است، مرتکب باید جنون خود در حال ارتکاب جرم را اثبات کند تا قصاص ساقط شود؛ در غیر این صورت با [[سوگند]] ولی دم یا مجنی‌ علیه یا [[ولی]] ‌او قصاص ثابت می‌ شود.

== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==

در خصوص تعیین بلوغ و عقل مرتکب در حین ارتکاب جرم، باید آن را به دادگاه سپرد، اما اگر تحقیقات دادگاه در این خصوص، تردیدات موجود را مرتفع نکند و میان مرتکب و ولی دم یا مجنی علیه در این مورد اختلاف حاصل شود، ولی دم یا مجنی علیه باید بر بلوغ و عقل مرتکب در حین ارتکاب جرم، دلیل اقامه کنند، چرا که اصل [[استصحاب عدمی|استصحاب عدم]] در اینجا جاری است، <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جلد اول) (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4014580|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=11}}</ref> در واقع در فرض احراز جنون متهم قبل از جرم، باید آن را برای زمان پس از جرم نیز استصحاب کرد. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای عمومی (جلد دوم) مجرم و مسئولیت کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3350784|صفحه=|نام۱=مهدی|نام خانوادگی۱=سلطانی|چاپ=1}}</ref>