ماده ۱۹۱ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شهادت|شاهد شرعی]] قابل جرح و تعدیل است. [[جرح|جرح شاهد]] عبارت از [[شهادت]] بر فقدان یکی از شرایطی که قانون برای شاهد شرعی مقرر کرده است و [[تعدیل|تعدیل شاهد]] عبارت از شهادت بر وجود شرایط مذکور برای شاهد شرعی است.

== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==

جرح شاهد عبارت است از شهادت بر فقدان یکی از شرایطی که قانون برای اعتبار شاهد شرعی مانند [[بلوغ]]، [[عقل]]، ایمان و [[ذی نفع]] نبودن و...مقرر کرده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی بر مبنای قانون مصوب 1/2/1392 به همراه مفاهیم جدید و قوانین جزایی پیشین|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4164248|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=1}}</ref>از تقابل جرح با تعدیل چنین بر می آید که جرح به معنای ادعای عدم عدالت است، درحالی که این ماده، فقدان هر یک از شرایط را جرح میداند، اما چنین ایرادی، جرح شاهد به معنای واقعی نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3855752|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref>

== رویه های قضایی ==

به موجب یک [[نظریه مشورتی]]، قوانین مربوط به شهادت از [[قانون آمره|قوانین آمره]] هستند، لذا در فرض عدم توجه دادگاه به شرایط لازم برای ادای شهادت، لازم است طرف مقابل توجه دادگاه را به فقدان این شرایط جلب نماید، در این حالت بر دادگاه این الزام وجود دارد که به این ایرادات توجه نموده و در فرض صحت آنان، حکم صادره قابل [[نقض رأی|نقض]] یا [[فسخ رأی|فسخ]] در مراجع بالاتر می باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کاملترین مجموعه محشای قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/01 (جلد دوم) (تطبیق با قانون مجازات اسلامی سابق|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=راه نوین|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6274968|صفحه=|نام۱=محمدحسین|نام خانوادگی۱=کارخیران|چاپ=1}}</ref>

== منابع ==