۱٬۳۲۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اصل ۱۴۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران''': استقرار هر گونه پایگاه نظامی خارجی در کشور هر چند | '''اصل ۱۴۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران''': استقرار هر گونه پایگاه نظامی خارجی در کشور هر چند به عنوان استفاده‌های صلح آمیز باشد ممنوع است. | ||
== پیشینه == | |||
در ادامه روند وابستگی نظامی ایران به سلطه آمریکا در دوره حک.مت پهلوی دولت ایالات متحده در نقاط خاصی از این مرز و بوم اقدام به تاسیس پایگاه نظامی کرده بود. برای نمونه می توان به پایگاه های استراق سمع آمریکا در استان های خراسان و مازندان اشاره کرد که بدون شک مضر به منافع عالیه و حاکمیت ملی کشور بود. این امر در مجموع توقع برچیده شدن هر نوع پایگاه نظامی خارجی را در روحیه استقلال طلب جامعه انقلابی ایجاد کرده بود و به همین جهت این خواسته ملی در اصل 146 متبلور شد. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3859184|صفحه=|نام۱=سیدمحمد|نام خانوادگی۱=هاشمی|چاپ=23}}</ref> | |||
== فلسفه و مبانی نظری == | |||
قدرت های بزرگ به منظور حفظ اقتدار خود در نقاط مختلف جهان اقدام به ایجاد پایگاه های نظامی اعم از دریایی، زمینی و هوایی در کشورهای دیگر می کنند. و این تاسیس نقش بسیار موثر و سریعی در پیروزی نظامی کشور نایسی کننده دارد. زیرا بخشی از خاک آین کشور محسوب می گردد و در حقیقت نوعی تجاوز آشکار به حاکمیت ملی و در حکم اشغال قسمتی از سرزمین کشور میزبان است. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزه ها، قوانین|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=نامه هستی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4446304|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=ایمانی|نام۲=امیررضا|نام خانوادگی۲=قطمیری|چاپ=1}}</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||