ماده ۴۲۴ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۴۲۴ قانون آیین دادرسی کیفری''': [[مقام قضایی|مقامات قضائی]] [[دادسرا]] نیز باید در صورت وجود [[جهات رد دادرس]]، از رسیدگی امتناع کنند. [[شاکی خصوصی|شاکی]]، [[مدعی خصوصی]] یا متهم نیز می‌توانند [[دادستان]] یا [[بازپرس]] را رد و مراتب را به صورت کتبی به او اعلام کنند. در صورت قبول ایراد، دادستان یا بازپرس از رسیدگی و مداخله در موضوع امتناع می‌نماید و رسیدگی حسب مورد، به جانشین دادستان یا بازپرس دیگر محول می‌شود و در غیر این صورت، باید [[قرار رد ایراد رد دادرس|قرار رد ایراد]] صادر و به مدعی رد، [[ابلاغ]] شود. مدعی رد می‌تواند در مهلتی که برای [[اعتراض]] به سایر قرارها مقرر شده‌است، به دادگاه [[صلاحیت|صالح]] برای رسیدگی به [[جرم]] اعتراض کند. رأی دادگاه در این مورد [[حکم قطعی|قطعی]] است.

در [[دادنامه]] شماره ۱۸۹ مورخ ۱۳۷۷/۵/۲۶ در شعبه دوم [[دادگاه عالی انتظامی قضات]]، دادرس دادگاهی که سابقاً در پرونده ای به عنوان مستنطق اظهار نظر قضایی کرده بود و سپس در همان پرونده به عنوان [[دادرسی]] دادگاه مبادرت به رسیدگی و صدور حکم نمود متخلف شناخته شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=پیشینه رویه قضایی در ایران در ارتیاط با آیین دادرسی کیفری- جلد دوم|ترجمه=|جلد=|سال=1396|ناشر=مرکز مطبوعات و انتشارات قوه قضائیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6280008|صفحه=|نام۱=مرکز مطبوعات|انتشارات قوه قضائیه|نام خانوادگی۱=|چاپ=2}}</ref>