۳۴٬۱۶۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
صدور قرار موقوفی تعقیب یا موقوفی اجرا در صورت انحلال غیرارادی شخص | صدور قرار موقوفی تعقیب یا موقوفی اجرا در صورت انحلال غیرارادی شخص حقوقی، نوآوری است که در این ماده از قانون آیین دادرسی کیفری به آن اشاره شده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نوآوری‌های قانون جدید آیین دادرسی کیفری مصوب 1394|ترجمه=|جلد=|سال=1395|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6278196|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=مصدق|چاپ=2}}</ref> مطابق اصل کلی که سقوط [[دعوای عمومی]] موجب سقوط [[دعوی خصوصی|دعوای خصوصی]] نیست، امکان وصول دیه و ضرر و زیان در صورت صدور قرار موقوفی تعقیب یا موقوفی اجرای [[شخص حقوقی]]، ساقط نمی‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید)|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6278188|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=12}}</ref> | ||
== رویه‌های قضایی == | == رویه‌های قضایی == | ||
[[رأی وحدت رویه]] [[هیئت عمومی دیوان عالی کشور]] شماره 563-1370/3/28:<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید)|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6278192|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=12}}</ref> نظر به [[ماده ۱ قانون دیات مصوب ۱۳۶۱|ماده اول قانون دیات مصوب ۲۴ آذر ماه ۱۳۶۱]] که مقرر می‌دارد «دیه [[مال|مالی]] است که به سبب [[جنایت بر نفس]] یا [[جنایت بر عضو|عضو]] به [[مجنی‌علیه]] یا به [[ولی دم|اولیاء دم]] او داده می‌شود.» و با توجه به مفهوم مخالف جمله ذیل تبصره [[ماده ۱۶ قانون تشکیل دادگاه‌های کیفری یک و دو و شعب دیوان عالی کشور مصوب ۱۳۶۸|ماده ۱۶ قانون تشکیل دادگاه‌های کیفری یک و دو و شعب دیوان عالی کشور مصوب تیرماه ۱۳۶۸]] چنانچه بر اثر تصادم بین دو [[وسیله نقلیه]] موتوری رانندگان آنها فوت شوند و تعقیب کیفری راننده متخلف موقوف باشد رسیدگی به دعوی اولیاء دم یکی از راننده‌ها علیه [[وارث|ورثه]] راننده دیگر از آن جا که جنبه مالی دارد در صلاحیت [[دادگاه حقوقی|دادگاه‌های حقوقی]] است؛ بنابراین رأی شعبه چهارم دیوان عالی کشور که بر اساس این نظر صادر شده صحیح تشخیص می‌شود این رأی بر طبق [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸]] برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه‌ها در موارد مشابه [[لازم‌الاتباع]] است. | [[رأی وحدت رویه]] [[هیئت عمومی دیوان عالی کشور]] شماره 563-1370/3/28:<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید)|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6278192|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=12}}</ref> نظر به [[ماده ۱ قانون دیات مصوب ۱۳۶۱|ماده اول قانون دیات مصوب ۲۴ آذر ماه ۱۳۶۱]] که مقرر می‌دارد «دیه [[مال|مالی]] است که به سبب [[جنایت بر نفس]] یا [[جنایت بر عضو|عضو]] به [[مجنی‌علیه]] یا به [[ولی دم|اولیاء دم]] او داده می‌شود.» و با توجه به [[مفهوم مخالف]] جمله ذیل تبصره [[ماده ۱۶ قانون تشکیل دادگاه‌های کیفری یک و دو و شعب دیوان عالی کشور مصوب ۱۳۶۸|ماده ۱۶ قانون تشکیل دادگاه‌های کیفری یک و دو و شعب دیوان عالی کشور مصوب تیرماه ۱۳۶۸]] چنانچه بر اثر تصادم بین دو [[وسیله نقلیه]] موتوری رانندگان آنها فوت شوند و تعقیب کیفری راننده متخلف موقوف باشد رسیدگی به دعوی اولیاء دم یکی از راننده‌ها علیه [[وارث|ورثه]] راننده دیگر از آن جا که جنبه مالی دارد در صلاحیت [[دادگاه حقوقی|دادگاه‌های حقوقی]] است؛ بنابراین رأی شعبه چهارم [[دیوان عالی کشور]] که بر اساس این نظر صادر شده صحیح تشخیص می‌شود این رأی بر طبق [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸]] برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه‌ها در موارد مشابه [[لازم‌الاتباع]] است. | ||
== منابع == | == منابع == | ||