ماده ۲۶۷ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۲۶۷ قانون آیین دادرسی کیفری:''' در صورت موافقت [[دادستان]] با قرار [[بازپرس]]، در خصوص عدم [[صلاحیت]]، پرونده به مرجع صالح ارسال می‌شود و در موارد [[قرار موقوفی تعقیب|موقوفی]] یا [[قرار منع تعقیب|منع تعقیب]]، بازپرس مراتب را به طرفین [[ابلاغ]] می‌کند. در این صورت، [[قرار تامین کیفری|قرار تأمین]] و [[قرار نظارت قضایی|قرار نظارت قضائی]] ملغی می‌گردد و چنانچه [[متهم]] [[بازداشت]] باشد، بلافاصله آزاد می‌شود. قاضی مربوط مکلف است از قرار تأمین مأخوذه [[لغو قرار تامین کیفری|رفع اثر]] نماید.

بر اساس نظر کمیسیون در یکی از [[نشست‌ قضایی|نشست‌های قضایی]]، ابلاغ قرار عدم صلاحیت به متهمی که فراری است، بر اساس [[قانون آیین دادرسی کیفری|قانون آئین دادرسی]] و به وسیله مطبوعات خواهد بود. البته این اقدام مستلزم امر مضی زمان است که باید آن را اجتناب ناپذیر دانست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=پیشینه رویه قضایی در ایران در ارتباط با آیین دادرسی کیفری- جلد اول|ترجمه=|جلد=|سال=1396|ناشر=مرکز مطبوعات و انتشارات قوه قضائیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6277900|صفحه=|نام۱=مرکز مطبوعات|انتشارات قوه قضائیه|نام خانوادگی۱=|چاپ=2}}</ref>