ماده ۱۳۲ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

== نکات توضیحی و تفسیری دکترین ==

در صورتی که دادگاه تشخیص دهد که امکان ابلاغ نسخه دوم دادخواست ورود ثالث برای طرفین دعوی یا ابلاغ وقت رسیدگی به وارد ثالث نمی‌باشد، با صدور دستور دادگاه، مدیر دفتر باید وقت رسیدگی دعوای اصلی را به وقت دیگری موکول کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=571292|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> بدیهی است در صورتی که دادخواست ورود ثالث در زمانی واصل شود که پرونده اصلی فاقد وقت رسیدگی باشد (در وقت نظارت یا در انتظار حلول وقت نظارت باشد) اجرای قسمت اول این ماده ممکن نبوده و مدیر دفتر باید دادخواست ورود ثالث و پرونده اصلی را به نظر دادگاه رسانده تا دادگاه دستور تعیین وقت رسیدگی را صادر نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون آیین دادرسی مدنی دادگاه های عمومی و انقلاب (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1381|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1619408|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=2}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=455900|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> دادخواست نورود ثالث ناقص موجب اجرای این ماده نمی‌شود چراکه توقف دادرسی به منظور تکمیل دادخواست ناقص با فلسفه رسیدگی توامان که تسریع در دادرسی می‌باشد سازگاری ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=556084|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref>

== منابع: ==