ماده 24 قانون تجارت الکترونیکی

ماده 24 قانون تجارت الکترونیکی: اماره دریافت «‌داده پیام» راجع به محتوای «‌داده پیام» صادق نیست.

مواد مرتبط

• ماده 71 قانون ایین دادرسی مدنی
• ماده 30 قانون تجارت الکترونیکی

توضیح واژگان

اماره: اوضاع و احوالی است که به حکم قانون در نظر قاضی به عنوان دلیل شناخته میشود. بنابراین به واسطه وجود اماره وجود چیز دیگری فرض میشود.

داده پیام: هر نمادی از واقعه، اطلاعات یا مفهوم است که با وسایل الکترونیکی، نوری یا فناوری های جدید اطلاعات تولید، ارسال، دریافت، ذخیره یا پردازش می شود.

نکات توضیحی

قواعد عمومی در حقوق میانی از دید قانونگذار به طور صریح مشخص نیست. به هر حال امکان دارد بگوییم با توجه به اینکه در قواعد عمومی قراردادها و حقوق میانی نظریه ارسال را انتخاب کردیم در اینجا نیز نظریه ارسال را انتخاب کنیم. چرا که هرچند شبکه جهانی اینترنت، ویژگی منحصر به فرد خود را دارد و این احتمال وجود دارد که داده پیام حاوی قبول، پاک یا تحریف شود و هرگز به دست موجب نرسد یا انطور که باید به دست موجب نرسد. این احتمال در مورد نامه های پستی نیز وجود دارد و احتمال از بین رفتن ان ها نیز وجود دارد، با این حال نظریه ارسال در مورد عقد مکاتبه ای و پستی پذیرفته شده است و بنابراین در تجارت الکترونیک وجود این خطرها مانع پذیرش نظریه ارسال نیست پس باید این نظریه را انتخاب کرد، اما به نظر می رسد که ویژگی خاص تجارت الکترونیک و محیط اینترنت اهمیت این مسئله مهم تر و بیشتر از ان است که ان را با پست مقایسه کنیم، چرا که در خصوص نامه ارسال شده از طریق پست احتمال 99 درصد نامه به دست موجب خواهد رسید همانطور که در بحث ابلاغ دادخواست در خارج از کشور ارسال را ابلاغ محسوب نموده است که در ماده 71 قانون ایین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی ان را بیان نموده است، اما در محیط الکترونیکی هنگامی که شخصی پیام خود را به صورت الکترونیکی ارسال می کند، این پیام از گروه های متفاوتی عبور می نماید تا به دست مخاطب برسد و بنابراین معلوم نیست که در این حین تغییری در داده پیام بوجود اید یا خیر.

در قانون تجارت الکترونیکی ایران تنها به زمان ارسال و دریافت داده پیام ها اشاره شده است، البته در قانون نمونه نیز به این نحو است و اثار حقوقی پس از انتساب، دریافت تصدیق و زمان و مکان ارسال و دریافت داده پیام موضوع فصل های دوم تا چهارم مبحث چهارم قانون مزبور و همچنین محتوای داده پیام را تابع قواعد عمومی کرده است. ماده 30 قانون تجارت الکترونیکی ایران ان را بیان نموده است و در ماده 24 ان بیان نموده است که اماره دریافت داده پیام راجع به محتوای داده پیام صادق نیست و بنابراین قانونگذار برای ارسال و دریافت داده پیام اماره هایی قانونی را وضع نموده است، اما تاکید می نماید که اماره دریافت داده پیام دلیلی بر دریافت محتوای ان داده پیام نیست.