ماده ۴۲ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان

نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۳ توسط راحله تخت روان (بحث | مشارکت‌ها) (+ 4 categories using HotCat)

دادگاه رسيدگي‌ كننده به جرائم موضوع اين قانون در صورت ضرورت و مصلحت طفل يا نوجوان مي ‌تواند ضمن صدور حكم محكوميت، حسب مورد يك يا چند مورد از تصميمات زير را اتخاذ كند. اين تصميمات از حيث قابليت تجديدنظرخواهي تابع حكم اصلي است: الف) معرفي طفل و نوجوان يا خانواده آنها به سازمان‌ ها و نهادهاي دولتي و غيردولتي فعال در زمينه اقدامات حمايتي؛ ب) ايجاد محدوديت در اعمال حقوق مربوط به ملاقات، حضانت، ولايت، قيمومت، وصايت و سرپرستي طفل و نوجوان؛ پ) سپردن طفل و نوجوان به‌ صورت ‌موقت به سازمان ‌بهزيستي يا مراكز مربوط.