نظریه شماره 7/95/1187 مورخ 1395/05/20 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۲۰ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/95/1187|شماره پرونده=95-75-390|تاریخ نظریه=1395/05/20}} '''نظریه شماره ۷/۹۵/۱۱۸۷ مورخ ۱۳۹۵/۰۵/۲۰ اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': نظر به این که طبق بند ۱ ماده ۳۶۲ قانون مدنی که بایع از تاریخ وقوع عقد بیع مالک ثمن و مشتری ما...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

نظریه شماره ۷/۹۵/۱۱۸۷ مورخ ۱۳۹۵/۰۵/۲۰ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: نظر به این که طبق بند ۱ ماده ۳۶۲ قانون مدنی که بایع از تاریخ وقوع عقد بیع مالک ثمن و مشتری مالک مبیع می شود و نیز طبق مستفاد از ماده ۳۳۷ این قانون، چنانچه فروشنده بعد از وقوع عقد بیع با اذن خریدار از مورد معامله استیفاء منفعت کرده و اذن مذکور مجانی بوده باشد، مشتری حق مطالبه اجرت المثل ندارد. ولی اگر با اذن خریدار اما بدون تصریح مجانی بودن بوده و یا بدون اذن وی باشد هر چند خریدار تحویل مبیع را نخواهد، خریدار مستحق مطالبه اجرت المثل خواهد بود

نظریه مشورتی 7/95/1187
شماره نظریه۷/۹۵/۱۱۸۷
شماره پرونده۹۵-۷۵-۳۹۰
تاریخ نظریه۱۳۹۵/۰۵/۲۰