ماده ۲۵۶ قانون آیین دادرسی کیفری
در موارد زير شخص بازداشت شده مستحق جبران خسارت نيست : الف - بازداشت شخص ، ناشي از خودداري در ارائه اسناد ، مدارك و ادله بي گناهي خود باشد . ب - به منظور فراري دادن مرتكب جرم ، خود را در مظان اتهام و بازداشت قرار داده باشد . پ - به هر جهتي به ناحق موجبات بازداشت خود را فراهم آورده باشد . ت - همزمان به علت قانوني ديگر بازداشت باشد .
نکات توضیحی تفسیری دکترین
تشخیص موارد مورد بحث در ماده فوق را در مرحله اول بر عهده کمیسیون استانی موضوع ماده 257 قانون آیین دادرسی کیفری دانسته اند.[۱] انی موارد عمدتاً مواردی هستند که بر مبنای قاعده اقدام بوده از آنجایی و فردی خود موجب توجه اتهام به خود شده است، لذا شایسته جبران خسارت نیز نمی باشد.[۲]
در خصوص بند الف ماده فوق عده ای معتقدند لازم است خودداری فرد از ارائه اسناد و مدارک با علم و اطلاع از ارزش قضای این اسناد در اثبات امر و بی گناهی خود باشد.[۳]
منابع
- ↑ بابک فرهی. بایسته های آیین دادرسی کیفری جلد اول. چاپ 1. طرح نوین اندیشه، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4777452
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4763748
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4763752