رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره وکالت در طلاق به زوجه با حق توکیل به غیر: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور|شماره دادنامه=۹۱۰۹۹۷۰۹۰۶۸۰۱۴۴۰|تاریخ دادنامه=۱۳۹۱/۱۰/۰۴|نوع رأی=رأی شعبه|شعبه=شعبه ۸ دیوانعالی کشور|موضوع=وکالت در طلاق به زوجه با حق توکیل به غیر|قاضی=حسن عباسیان{{سخ}}کریمپور نطنزی{{سخ}}اللهیاری}}'''رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره وکالت در طلاق به زوجه با حق توکیل به غیر''': هر گاه زوج طی وکالت نامه رسمی به زوجه تفویض وکالت نماید تا بر اساس اختیارات تفویضی مصرحه در آن با حق توکیل به غیر حتی انتخاب وکیل دادگستری برای موکل (زوج) ضمن مراجعه به دادگستری و تقدیم دادخواست گواهی عدم امکان سازش خود را به هر قسم طلاق اعم از بائن، رجعی، خلعی یا مبارات با هر شرط و قرار و به هر طریق اعم از اخذ مهریه و نفقه یا بذل آن و یا بذل عین مهریه خود را مطلقه نماید و آن را به ثبت برساند، معتبر است و طلاقی که بر اساس آن صادر شده صحیح است. وکیلی که بدین طریق توسط زوجه برای زوج گرفته شده حق قبول بذل را نیز دارد.  

= رأی خلاصه جریان پرونده =

 

در تاریخ ۲/۳/۹۱ آقای ع.الف. به وکالت مع الواسطه از طرف آقای ح.الف. و همچنین خانم س.ن. متفقا دادخواستی به خواسته صدور گواهی عدم امکان سازش جهت اجرای صیغه طلاق به صورت توافقی تقدیم نموده اند که در شعبه ۲۶۸ دادگاه خانواده ثبت و مورد رسیدگی قرار می گیرد در جلسه دادرسی مورخ ۲۷/۳/۹۱ که با حضور وکیل زوج و نیز زوجه تشکیل گردیده متفقا اظهار داشتند به لحاظ عدم توافق ادامه زندگی مشترک مقدور نبوده تقاضای صدور گواهی عدم امکان سازش را داریم. زوجه اظهار داشت از کل مهریه مافی القباله که یک صد و چهارده سکه تمام بهار آزادی بوده فقط چهار عدد سکه از مهریه خود را در قبال طلاق بذل می نمایم و مابقی مهریه به تعداد یک صد و ده سکه تمام بهار آزادی بر ذمه زوج باقی و عندالمطالبه می باشد و وکیل مع الواسطه زوج هم قبول بذل نموده است و همچنین زوجه اضافه نموده که نسبت به سایر حقوق خود اعم از نفقه معوقه و جهیزیه و غیره هیچ ادعائی ندارد و باردار نبوده و فاقد فرزند مشترک می باشند. سپس دادگاه قرار ارجاع امر به داوری صادر نموده و داوران زوجین هم متفقا نظریه کتبی خود را که به امضاء زوجه و وکیل زوج هم رسیده، تقدیم داشته اند که حاکی از عدم حصول سازش بین طرفین می باشد سرانجام دادگاه به موجب رأی شماره ۴۲۵- ۲۷/۳/۹۱ گواهی عدم امکان سازش جهت اجرای صیغه طلاق از نوع خلع با لحاظ توافق طرفین صادر نموده و رأی صادره فی المجلس به زوجه و وکیل زوج ابلاغ شد (۲۷/۳/۹۱) و سپس زوج شخصا در تاریخ ۱۷/۴/۹۱ نسبت به رأی مرقوم تجدیدنظرخواهی نموده و عمده اعتراض وی این است که وکیل ایشان حق قبول بذل از طرف ایشان نداشته و در انجام مورد وکالت مصحلت ایشان را رعایت نکرده است که پس از انجام تشریفات قانونی شعبه ۴۷ دادگاه تجدیدنظر استان به موضوع رسیدگی و طی دادنامه شماره ۴۷۰۱۰۷۸- ۱۷/۵/۹۱ اعتراض تجدیدنظرخواه را غیر موجه تشخیص و ضمن رد آن، دادنامه تجدیدنظرخواسته را تأیید نموده است. دادنامه اخیر الذکر در تاریخ ۵/۶/۹۱ به زوج ابلاغ شد و نامبرده در تاریخ ۲۱/۶/۹۱ با تقدیم دادخواست و لایحه فرجامی نسبت به آن فرجام خواهی نموده که پس از تبادل لوایح و وصول پرونده به دیوان عالی کشور جهت رسیدگی به این شعبه ارجاع گردیده است. لوایح فرجامی و جوابیه به هنگام شور قرائت می گردد.