ماده ۱۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی:''' هر یک از [[اصحاب دعوا]] که [[جلب شخص ثالث|جلب شخص ثالثی]] را لازم بداند، می‌تواند تا پایان [[اولین جلسه دادرسی|جلسه اول]] [[دادرسی]] [[جهت دعوی|جهات]] و [[دلیل|دلایل]] خود را [[اظهار]] کرده و ظرف سه روز پس از جلسه با تقدیم [[دادخواست]] از [[دادگاه]] [[درخواست]] جلب او را بنماید، چه دعوا در [[دادگاه نخستین|مرحله نخستین]] باشد یا [[تجدیدنظر خواهی|تجدیدنظر]].

 

* [[ماده ۱۳۰ قانون آیین دادرسی مدنی]]

* [[ماده ۱۳۶ قانون آیین دادرسی مدنی]]

* [[ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی مدنی]]

* [[ماده ۱۳۸ قانون آیین دادرسی مدنی]]

* [[ماده ۱۳۹ قانون آیین دادرسی مدنی]]

* [[ماده ۱۴۰ قانون آیین دادرسی مدنی]]

* [[ماده ۳۵۷ قانون آیین دادرسی مدنی]]

[[جلب شخص ثالث]]: به این معنا است که هر یک از [[اصحاب دعوا|طرفین دعوا]] می‌تواند در صورتی که لازم بداند درخواست کند [[شخص]] یا اشخاصی را که ابتدائاً طرف دعوی ([[خواهان]] یا [[خوانده]]) نبوده‌اند، وارد [[دعوا]] شوند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=455960|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref>

[[ماده ۲۷۴ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸]] مقرر می‌داشت:«هر یک از [[اصحاب دعوا|اصحاب دعوی]] که جلب شخص ثالثی را لازم بداند می‌تواند به موجب [[دادخواست]] از دادگاه [[درخواست]] جلب آن شخص را بنماید اعم از اینکه دعوی در [[دادگاه بدوی|مرحله نخستین]] باشد یا [[پژوهش خواهی|پژوهش]].»'''<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=سلسبیل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=470424|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref>'''

مادهٔ ۳۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی فرانسه دعوای جلب ثالث را به سه منظور پیش‌بینی کرده‌است:

 

۱. شرکت در [[دادگاه]] و صرفاً [[استماع دعوا|استماع]] [[حکم]] دادگاه.

 

 

همچنین طبق ماده ۵۵۵ قانون آیین دادرسی مدنی جدید فرانسه، اشخاص ثالث تنها در صورتی می‌توانند در [[دادگاه تجدیدنظر|مرحلهٔ تجدیدنظر]] جلب شوند که برای تحول دعوی ضروری باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1346156|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=24}}</ref>

[[شخص ثالث|شخص ثالثی]] که [[جلب شخص ثالث|جلب]] می‌شود [[مدعی علیه]] محسوب می‌شود و همهٔ احکام مدعی علیه در مورد او مجراست.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1346156|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=24}}</ref> در دعوای جلب ثالث نیز باید این [[حق]] برای [[مجلوب ثالث|مجلوب]] وجود داشته باشد تا به دعوا [[ایراد شکلی|ایراد]] وارد کند و دادگاه قبل از ورود به [[ماهیت دعوا|ماهیت دعوی]] به ایرادات شکلی رسیدگی نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=556172|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref>

 

 

== انتقادات ==

ظاهراً اگر ثالث در مرحلهٔ تجدید نظر جلب شود، حکم صادره [[رأی قطعی|قطعی]] است و این برخلاف [[اصل دو درجه ای بودن رسیدگی]] است.<ref name=":0" />  

{{پانویس|۲}}