ماده ۱۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی''': دادگاه مکلف است نسبت به درخواست تأمین، رسیدگی و مقدار و مهلت سپردن آن را تعیین نماید و تا وقتی تأمین داده نشده‌است دادرسی متوقف خواهد ماند. درصورتی که مدت مقرر برای دادن تأمین منقضی گردد و خواهان تأمین نداده باشد در مرحله نخستین به تقاضای خوانده و در مرحله تجدیدنظر به درخواست تجدیدنظر خوانده، قرار رد دادخواست صادر می‌گردد.

*{{زیتونی|[[ماده ۱ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}}

*{{زیتونی|[[ماده ۳ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}}

مرحله دادرسی: ظرف زمانی خاصی که دعوا در آن مطرح شده و مورد رسیدگی قرار گرفته و منتهی به صدور رای قاطع گردیده‌ است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1344576|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=24}}</ref>

در صورت درخواست تأمین دادگاه مکلف است به درخواست رسیدگی کرده ودر صورت لزوم قرار صادر کند و در آن مقدار تأمین و مهلت سپردن آن را مشخص نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=556520|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=570868|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> میزان مهلت مذکور، در این ماده مشخص نشده‌است و تعیین آن به اختیار دادگاه می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون آیین دادرسی مدنی دادگاه های عمومی و انقلاب (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1381|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1620404|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=2}}</ref> با اتمام مهلت و عدم پرداخت تأمین با درخواست خوانده یا تجدیدنظر خوانده حسب مورد قرار رد دادخواست صادر می‌شود، و در صورتی که خوانده یا تجدیدنظر خوانده این درخواست را مطرح نکنند، چون مبنای صدور قرار رد دادخواست درخواست آن‌ها می‌باشد دادگاه نمی‌تواند خود قرار رد دادخواست صادر کند، اما چون ادامه رسیدگی با فرض عدم تأمین نیز مجوزی ندارد موضوع مشمول ماده ۲ ق.ا.د. م بوده و صدور قرار عدم استماع دعوا منتقی به نظر می‌رسد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=سلسبیل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=470692|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref>

تشخیص لزوم یا عدم لزوم سپردن تأمین و همچنین تعیین میزان تأمین و مدت برای سپردن آن با دادگاه می‌باشد و تصمیم دادگاه در این موارد قابل شکایت و اعتراض نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نگاهی به آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=رادنواندیش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5312248|صفحه=|نام۱=یوسف|نام خانوادگی۱=نوبخت|چاپ=1}}</ref>

ماده پیشنهادی: دادگاه نسبت به درخواست تأمین رسیدگی و می‌تواند قرار اخذ تأمین با تعیین مقدار و مهلت سپردن آن را صادر کند و تا وقتی تأمین داده نشده‌است، دادرسی متوقف خواهد ماند. در صورتی که مدت مقرر برای دادن تأمین منقضی گردد و خواهان تأمین نداده باشد، قرار رد دادخواست صادر خواهد شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تأمین خسارت احتمالی|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=مهاجر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2248188|صفحه=|نام۱=جواد|نام خانوادگی۱=خالقیان|چاپ=1}}</ref>

مهلت سپردن تأمین باید با میزان آن متناسب باشد به عنوان مثال مهلت تادیه تأمین ۲۰ میلیون تومانی باید بیشتر از تادیه تأمین ۲۰۰ هزارتومانی باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=456360|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref>

== منابع: ==