۱۱٬۸۴۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۱۸۳ قانون آیین دادرسی مدنی''': | '''ماده ۱۸۳ قانون آیین دادرسی مدنی''': هر گاه [[سازش]] خارج از دادگاه واقع شده و [[سازش نامه]] غیررسمی باشد طرفین باید در [[دادگاه]] حاضر شده و به صحت آن [[اقرار]] نمایند. اقرار طرفین در [[صورت مجلس]] نوشته شده و به امضای [[دادرس]] [[دادگاه]] و [[اصحاب دعوا|طرفین]] می‌رسد در صورت عدم حضور طرفین در دادگاه بدون [[عذر موجه]] دادگاه بدون توجه به مندرجات سازش نامه [[دادرسی]] را ادامه خواهد داد. | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۱۸۲ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۱۸۲ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۱۸۴ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۱۸۴ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
سازش خارج از دادگاه: سازش خارج از دادگاه یا سازش عادی، سازشی است که با وجود جریان دعوا در | [[سازش#انواع سازش|سازش خارج از دادگاه]]: سازش خارج از دادگاه یا سازش عادی، سازشی است که با وجود جریان [[دعوا]] در [[دادگاه]]، [[اصحاب دعوا]] راساً اقدام به سازش نموده و سازشنامه غیررسمی تنظیم می‌نمایند، در این صورت طرفین باید با حضور در دادگاه به صحت سازش نامه [[اقرار]] نموده و دادگاه ضمن صورتجلسه اقرار طرفین، [[گزارش اصلاحی]] صادر می‌نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1550544|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=کریمی|چاپ=1}}</ref> | ||
== نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | ||
سازش نامه غیررسمی بین طرفین دعوی دارای اعتبار بوده و | سازش نامه غیررسمی بین طرفین دعوی دارای اعتبار بوده و همچون [[قرارداد]] عادی می‌باشد. لذا برای جلوگیری از [[انکار]] توسط طرفین، آنان می‌توانند مطابق [[ماده 183 قانون آیین دادرسی مدنی|این ماده]] با حضور همزمان در دادگاه سازش نامه خود را در دادگاه در [[صورت مجلس]] تثبیت نمایند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دادگاه‌های عمومی و انقلاب)|ترجمه=|جلد=|سال=1379|ناشر=پایدار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1183324|صفحه=|نام۱=سیدجلال الدین|نام خانوادگی۱=مدنی|چاپ=1}}</ref> نکته‌ی دیگر آن که به دلالت صدر این ماده اقرار در دادگاه فقط نسبت به سازش نامه غیررسمی ضروری می‌باشد و در مورد سازش نامه رسمی نیازی به اقرار نخواهد بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=457036|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> در نهایت، شایان ذکر است در صورت ارجاع دعوا به [[داوری]] در صورتی که داوران [[حق]] [[سازش|صلح]] داشته باشند و [[سازش نامه]] تنظیم نمایند، سازش نامه بنا بر مقررات داوری قابل اجرا بوده و نیازی به اقرار در دادگاه نمی‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1249216|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref> | ||
== رویه‌های قضایی == | |||
* [[نظریه شماره 7/99/1117 مورخ 1399/08/28 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم لزوم دعوت طرفین درفرض تنظیم گزارش اصلاحی درشورای حل اختلاف]] | |||
* [[نظریه شماره 7/99/1208 مورخ 1399/09/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره امکان گذشت منجز شاکی خصوصی در جرایم قابل گذشت در خارج از دادگاه]] | |||
* [[نظریه شماره | |||
* [[نظریه شماره | |||
== منابع == | == منابع == | ||