ماده ۱۹۵ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱۹۵ قانون آیین دادرسی کیفری:'''[[بازپرس]] پيش از شروع به تحقيق با توجه به حقوق [[متهم]] به وي اعلام مي كند مراقب اظهارات خود باشد . سپس موضوع اتهام و ادله آن را به شكل صريح به او تفهيم مي كند و به او اعلام مي نمايد كه [[اقرار]] يا همكاري مؤثر وي مي تواند موجبات تخفيف مجازات وي را در دادگاه فراهم سازد و آنگاه شروع به پرسش مي كند . پرسشها بايد مفيد ، روشن ، مرتبط با اتهام و در محدوده آن باشد . پرسش تلقيني يا همراه با اغفال ، اكراه و اجبار متهم ممنوع است .

تبصره ماده 195: وكيل متهم مي تواند در صورت طرح سؤالات تلقيني يا ساير موارد خلاف قانون به بازپرس تذكر دهد .

تفهیم اتهام عبارت است از اعلان واضح و صریح عنوان مجرمانه منتسب به متهم به گونه ای که علت تعقیب کیفری را متوجه شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید)|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6277468|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=12}}</ref> البته تفهیم اتهام را باید عملی فراتر از اعلان ساده اتهام دانست. چرا که تفهیم اتهام علاوه بر اعلان آن، متضمن فهماندن عمل مجرمانه انتسابی به شخص متهم است. این امر موجبات دفاع بهتر را برای متهم فراهم می سازد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید)|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6277472|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=12}}</ref>

سابقاً ماده 129 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1378) در این خصوص وضع شده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6277488|صفحه=|نام۱=صادق|نام خانوادگی۱=سلیمی|نام۲=امین|نام خانوادگی۲=بخشی زاده اهری|چاپ=1}}</ref>

چنانچه اتهامی متوجه شخص حقوقی شده باشد، لازم است این اتهام به کسی تبیین شود که به عنوان وکیل وی یا نماینده برای ارائه توضیحات حضور میابد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید)|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6277476|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=12}}</ref> همچنین به موجب ماده فوق، وکیل متهم می تواند به بازپرس در خصوص طرح سوالات تلقینی و دیگر رفتار های خلاف قانون تذکر دهد و این حق را نباید محدود به موقعیت زمانی و مکانی خاصی کرد. لذا این حق حتی شامل تخلفاتی که قبل از مداخله وکیل در پرونده رخ داده است نیز می باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید)|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6277484|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=12}}</ref>

== رویه قضایی ==

حکم دادنامه شماره 116 تاریخ 1373/7/5: با عنایت به مواد 125 و 130 و 161 قانون آیین دادرسی کیفری (مواد 195، [[ماده 169 قانون آيين دادرسي كيفري|169]]، [[ماده ۱۸۰ قانون آیین دادرسی کیفری|180]] و تبصره [[ماده ۱۸۳ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده 183]] و [[ماده ۲۶۲ قانون آیین دادرسی کیفری|262]] قانون فعلی): دادیار دادسرای عمومی که اتهام و دلایل آن را صریحا به متهم تفهیم ننموده و تامین نامتناسب نیز اخذ و پس از تذکر [[دادیار]] اظهار نظر موارد دیگری از اتهامات را به متهم تفهیم و بدون اخذ آخرین دفاع و بدون موافقت دادسرا مبادرت به صدور [[کیفرخواست]] نمود مرتکب تخلف شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=پیشینه رویه قضایی در ایران در ارتیاط با آیین دادرسی کیفری- جلد اول|ترجمه=|جلد=|سال=1396|ناشر=مرکز مطبوعات و انتشارات قوه قضائیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6279740|صفحه=|نام۱=مرکز مطبوعات|انتشارات قوه قضائیه|نام خانوادگی۱=|چاپ=2}}</ref>

[[اصل 38 قانون اساسی]] <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید)|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6277480|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=12}}</ref>

{{پانویس}}