ماده ۱۹۶ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

ماده ۱۹۶ قانون آیین دادرسی مدنی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۶

۲٬۵۱۲ بایت اضافه‌شده ، ۱۲ فوریه

بدون خلاصۀ ویرایش

فاطمه امیدی

گشت‌زنان

۱۱٬۸۴۴

ویرایش

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 [[وقایع خارجی]]: با نام‌های وقایع حقوقی، وقایع قضایی و وقایع مادی نیز شناخته می‌شوند، منظور وقایعی است که در خارج اتفاق می‌افتد و [[قانونگذار]] اثری بر آن مترتب می‌سازد، بی آن که آن ترتیب اثر بر دخالت [[آزادی]] [[شخص|اشخاص]] در تحقق آن‌ها متوقف باشد. این دسته، در مقابل [[عمل حقوقی|اعمال حقوقی]] قرار می‌گیرند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=سلسبیل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=471732|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref> به بیان دیگر وقایع خارجی مستقل از [[قصد]] و [[اراده]] آدمی است و موضوعات [[حکم وضعی|احکام وضعی]] قرار می‌گیرد که [[ضمان قهری]]، [[نسب]] و … از مصادیق آن است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=571796|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref>
 [[ضمان قهری]]: [[تعهد|تعهدات]] مالی خارج از [[عقد|عقود]] که منشأ آن‌ها یکی از [[اسباب قهری]] مذکور در [[ماده ۳۰۷ قانون مدنی]] باشد. یکی از اسباب آن [[ضمان ید]] است که اعم از ضمان [[غاصب]] است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=335112|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> شایان ذکر است ضمان قهری یکی از مصادیق وقایع خارجی است که بدون اراده قبلی انسان بر انجام [[فعل]] یا [[ترک فعل]] موجب [[ضمان]] برای او محقق می‌شود. به بیان دیگر ضمان مالی خارج از [[عقد]] و [[قرارداد]] را ضمان قهری گویند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=457272|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref>
+[[نسب]]: نسب به معنای [[قرابت|رابطهٔ خویشاوندی]] [[قانون|قانونی]] و [[شرع|شرعی]] بین دو [[شخص]] می‌باشد، نسب یکی از اسباب قرابت است و در مقابل [[قرابت سببی]] قرار می‌گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق خانواده|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=کتاب آوا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6656116|صفحه=|نام۱=امید|نام خانوادگی۱=یزدی|نام۲=بهمن|نام خانوادگی۲=کشاورز|چاپ=1}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق خانواده|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=کتاب آوا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6656120|صفحه=|نام۱=امید|نام خانوادگی۱=یزدی|نام۲=بهمن|نام خانوادگی۲=کشاورز|چاپ=1}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دعاوی خانوادگی (دعاوی طلاق، حضانت، انفاق، مهریه، نسب و…)|ترجمه=|جلد=|سال=1381|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6656124|صفحه=|نام۱=عارفه|نام خانوادگی۱=مدنی کرمانی|چاپ=2}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرط وجود وارث در تحقق ارث در حقوق ایران و فقه اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=دانشگاه امام صادق (ع)|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6656128|صفحه=|نام۱=محسن|نام خانوادگی۱=جعفری بهزادکلایی|چاپ=1}}</ref> همچنین، اینطور بیان شده است که به رابطه ناشی از تولد، نسب گویند؛ مشروط بر تأیید [[عرف]] و [[شرع]].<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=موازین حقوقی امور حسبی در آرای دیوانعالی کشور (جلد دوم) (وصیت، حصر وراثت، ارث)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2645196|صفحه=|نام۱=یداله|نام خانوادگی۱=بازگیر|چاپ=1}}</ref>
 == پیشینه ==