۱۲٬۰۳۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) جز (added Category:انواع اقرار using HotCat) |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۲۰۵ قانون آیین دادرسی مدنی''': [[اقرار]] [[وکیل]] علیه [[موکل]] خود نسبت به اموری که قاطع دعوا است پذیرفته نمی‌شود اعم از این که [[اقرار در دادگاه]] یا [[اقرار در خارج از دادگاه|خارج از دادگاه]] به عمل آمده باشد. | '''ماده ۲۰۵ قانون آیین دادرسی مدنی''': [[اقرار]] [[وکیل]] علیه [[موکل]] خود نسبت به اموری که قاطع [[دعوا]] است پذیرفته نمی‌شود اعم از این که [[اقرار در دادگاه]] یا [[اقرار در خارج از دادگاه|خارج از دادگاه]] به عمل آمده باشد. | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۲۰۶ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۲۰۶ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | ||
در مورد پذیرش اقرار وکیل سه نظر وجود دارد: | در مورد پذیرش اقرار وکیل سه نظر وجود دارد: | ||
# اقرار وکیل همچون اقرار موکل بوده و موکل را مأخوذ به آن می‌نماید. | # اقرار وکیل همچون اقرار موکل بوده و موکل را مأخوذ به آن می‌نماید. | ||
# اقرار وکیل اخبار به [[ضرر]] دیگری است و نفع ثالث لذا نوعی شهادت است و می‌توان علیه موکل استفاده نمود. | # اقرار وکیل اخبار به [[ضرر]] دیگری است و نفع ثالث لذا نوعی شهادت است و می‌توان علیه موکل استفاده نمود. | ||
# اقرار تنها نسبت به [[اصیل]] پذیرفته می‌شود و بیان هر گونه مطلبی در قالب اقرار توسط وکیل باطل می‌باشد و نمی‌توان از اقرار وکیل تحت هیچ عنوانی بر علیه موکل استفاده نمود (چه شهادت چه اقرار).<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبانی فقهی آیین دادرسی مدنی و تأثیر آن در رویه قضایی (جلد دوم) (دلایل اثبات، تصمیم دادگاه، رسیدگی تجدیدنظر و فوق العاده، داوری و خسارات دادرسی)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=شرکت سهامی انتشار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2614268|صفحه=|نام۱=عبداله|نام خانوادگی۱=خدابخشی|چاپ=1}}</ref> | # اقرار تنها نسبت به [[اصیل]] پذیرفته می‌شود و بیان هر گونه مطلبی در قالب اقرار توسط وکیل باطل می‌باشد و نمی‌توان از اقرار وکیل تحت هیچ عنوانی بر علیه موکل استفاده نمود (چه [[شهادت]] چه اقرار).<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبانی فقهی آیین دادرسی مدنی و تأثیر آن در رویه قضایی (جلد دوم) (دلایل اثبات، تصمیم دادگاه، رسیدگی تجدیدنظر و فوق العاده، داوری و خسارات دادرسی)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=شرکت سهامی انتشار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2614268|صفحه=|نام۱=عبداله|نام خانوادگی۱=خدابخشی|چاپ=1}}</ref> | ||
این ماده بازتابی از قاعده «[[من ملک شیئا ملک الاقرار به]]» که بر اساس این قاعده هر کس [[مالک]] چیزی است، مالک اقرار نسبت به آن نیز است. پس وکیل نمی‌تواند به جای موکل خویش اقرار نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1249876|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref> شایان ذکر است بنا بر تبصره ۲ [[ماده ۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی]] اساساً اقرار قابل [[وکالت در توکیل|توکیل]] به غیر نمی‌باشد. بنابراین اقرار وکیل علیه موکل خود ولو آن که در [[وکالت نامه]] اختیار اقرار تفویض شده باشد مسموع نمی‌باشد و [[باطل]] است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بررسی دلایل مبنایی توکیل ناپذیری اقرار قاطع دعوی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=فصلنامه تخصصی حقوق اسلامی (فقه و حقوق سابق) شماره 28 بهار 1390|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5037096|صفحه=|نام۱=فخرالدین|نام خانوادگی۱=اصغری آقمشهدی|نام۲=غلامعلی|نام خانوادگی۲=درویشی|چاپ=}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=457356|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> ایراد دیگری که می‌توان به اقرار وکیل متوجه دانست این است که اقرار نوعی اخبار می‌باشد و اگر دیگری آن را بیان کند، [[شهادت]] خواهد بود نه اقرار.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق دعاوی (قواعد عمومی دعاوی)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=شرکت سهامی انتشار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5016772|صفحه=|نام۱=عبداله|نام خانوادگی۱=خدابخشی|چاپ=2}}</ref> | |||
نظر آیت الله خمینی در تحریر الوسیله نیز | نکته‌ی دیگر آن که اقرار وکیل در مورد مقدمات طرح [[دعوا]] یا استمرار آن مانند ارائه و تقدیم [[دادخواست]]، آگاهی از [[جلسه دادرسی|جلسات دادرسی]] و [[ابلاغ]] وقت به [[وکیل]] و مانند آن در مورد موکل نافذ است چراکه این امور لوازم کار وکیل محسوب شده و دادرسی بدون پذیرش این اظهارات علیه موکل جریان منظمی نخواهد داشت. برای مثال اگر وکیل اظهار کند علی‌رغم [[ابلاغ قانونی]] از مفاد [[اخطاریه]] مطلع است، این امکان برای موکل فراهم نیست که [[ادعا]] کند اطلاع حاصل نشده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق دعاوی (قواعد عمومی دعاوی)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=شرکت سهامی انتشار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5016828|صفحه=|نام۱=عبداله|نام خانوادگی۱=خدابخشی|چاپ=2}}</ref> | ||
== سوابق و مستندات فقهی == | |||
نظر آیت الله خمینی در تحریر الوسیله نیز این است که اقرار وکیل در هر حال مسموع نمی‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تشریفات دادرسی مدنی در آرای دیوانعالی کشور (رسیدگی به دلایل و احکام راجع به آنها)|ترجمه=|جلد=|سال=1381|ناشر=فردوسی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1864752|صفحه=|نام۱=یداله|نام خانوادگی۱=بازگیر|چاپ=1}}</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||