ماده ۲۳۶ قانون آیین دادرسی کیفری

نسخهٔ تاریخ ‏۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۰۵ توسط Wikihagh admin (بحث | مشارکت‌ها) (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 236 قانون آيين دادرسي كيفري را به ماده ۲۳۶ قانون آیین دادرسی کیفری منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها)

در صورتي كه متهم پس از صدور دستور دادستان مبني بر اخذ وجه التزام يا وجه الكفاله و يا ضبط وثيقه و پيش از اتمام عمليات اجرائي ، در مرجع قضائي حاضر شود يا كفيل يا وثيقه گذار او را حاضر كند ، دادستان با رفع اثر از دستور صادره ، دستور اخذ يا ضبط حداكثر تا يك چهارم از وجه قرار را صادر مي كند . در اين صورت ، اعتبار قرار تأمين صادره به قوت خود باقي است . هر گاه متهم خود ايداع وثيقه كرده باشد ، مكلف است ، نسبت به تكميل وجه قرار اقدام كند و چنانچه شخص ثالث از متهم كفالت نموده و يا ايداع وثيقه كرده باشد و رفع مسؤوليت خود را درخواست نكند ، مكلف است نسبت به تكميل وجه قرار اقدام كند . در صورتي كه شخص ثالث ، رفع مسؤوليت خود را درخواست كند ، متهم حسب مورد ، نسبت به معرفي كفيل يا وثيقه گذار جديد اقدام مي كند . تبصره 1 ماده 236: (اصلاحي 24/03/1394)- هر گاه متهم يا وثيقه گذار يا كفيل ، ظرف ده روز از تاريخ ابلاغ دستور ضبط بخشي از وجه قرار ، معادل وجه مقرر را به صندوق دولت واريز كند ، ضبط انجام نمي شود و اعتبار قرار تأمين صادره به صورت كامل به قوت خود باقي است . تبصره 2 ماده 236: (الحاقي 24/03/1394)- در صورت تحت تعقيب قرار گرفتن اتباع بيگانه و تقاضاي آنان بازپرس مكلف است مشخصات و نوع اتهام آنها را بلافاصله جهت اقدام لازم به دادستاني كل كشور اعلام نمايد ، تا از آن طريق وفق مقررات به مراجع ذي ربط اعلام شود . چنانچه تعقيب اين افراد منجر به محكوميت قطعي شود ، قاضي اجراي احكام خلاصه اي از دادنامه را جهت اجراي اين تبصره به دادستاني كل اعلام مي كند . در صورت تقاضاي ملاقات از سوي كنسولگري مربوط ، مراتب به دادستاني كل اعلام مي شود تا بر اساس تصميم آن مرجع ، مطابق مقررات اقدام شود .