ماده ۳۹۴ قانون آیین دادرسی کیفری

هرگاه متهم متواري باشد يا دسترسي به وي امكان نداشته باشد و احضار و جلب او براي تعيين وكيل يا انجام تشريفات راجع به تشكيل جلسه مقدماتي يا دادرسي مقدور نباشد و دادگاه حضور متهم را براي دادرسي ضروري تشخيص ندهد ، به تشكيل جلسه مقدماتي مبادرت مي ورزد و در غياب متهم ، اقدام به رسيدگي مي كند ، مگر آنكه دادستان احضار متهم را ممكن بداند كه در اين صورت دادگاه پس از تقاضاي دادستان ، مهلت مناسبي براي احضار يا جلب متهم به وي مي دهد . مهلت مذكور نبايد بيشتر از پانزده روز باشد . تبصره 1 ماده 394: در هر مورد كه دادگاه بخواهد رسيدگي غيابي كند ، بايد از قبل قرار رسيدگي غيابي صادر كند . در اين قرار ، موضوع اتهام و وقت دادرسي و نتيجه عدم حضور قيد و مراتب دو نوبت به فاصله ده روز در يكي از روزنامه هاي كثيرالانتشار ملي يا محلي آگهي مي شود . فاصله بين تاريخ آخرين آگهي و وقت دادرسي نبايد كمتر از يك ماه باشد . تبصره 2 ماده 394: هرگاه متهمان متعدد و بعضي از آنان متواري باشند ، دادگاه نسبت به متهمان حاضر شروع به رسيدگي مي نمايد و در مورد غايبان به ترتيب فوق رسيدگي مي كند .

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

«قرار رسیدگی غیابی» را باید یکی از قرارهای جدیدی دانست که توسط دادگاه کیفری یک و نیز دادگاه انقلاب در موارد رسیدگی با تعدد قضات در راستای جواز رسیدگی غیابی در خصوص متهمین غایب صادر می شود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

عده ای معتقدند اگرچه بر اساس این ماده ممکن است متهم در جلسه رسیدگی حضور نداشته باشد، اما نمی توان تجویز رسیدگی غیابی به دلیل متواری بودن یا عدم دسترسی به وی را به معنای عدم لزوم حضور وکیل او یا وکیل تسخیری تعبیر کرد. چرا که اساساً هدف از برگزاری جلسات دادرسی ، ایجاد امکان دفاع متهم از خود حداقل برای یک بار است.

رسیدگی غیابی مستلزم صدور قرار رسیدگی غیابی پیش از شروع به رسیدگی و آگهی مراتب در دو نوبت در یکی از روزنامه ها است. این اصل باید در رسیدگی های دادگاه انقلاب در موارد تعدد قاضی نیز رعایت شود.