ماده ۳۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی

نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۱۳ توسط Mhd.Amin (بحث | مشارکت‌ها) (متن اصلی)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مهلت درخواست فرجام خواهی برای اشخاص ساکن ایران بیست روز و برای اشخاص مقیم خارج دو ماه می باشد.

توضیح واژگان

مهلت قانونی : به مدت زمان قانونی اطلاق می گردد که پس از انقضای آن و بدون ایراد خوانده قرار رد دعوی صادر می گردد.369363/

مرور زمان : عبارت از گذشتن مدتی است که به موجب قانون پس از آن دعوی شنیده نمی شود.545341/

پیشینه

مشابه مفاد این ماده ذیل ماده 544 قانون آیین دادرسی مدنی سال 1290 (699767) و  همچنین ماده 526 قانون ایین دادرسی مدنی سال 1318 بیان شده بود.140960/ رعایت مسافت در قانون جدید حذف شده است زیرا ارتباطات گسترده و آسان می باشد.140961/

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

در این ماده مهلت فرجام خواهی  در ارتباط با افرادی مطرح شده است که می خواهند از حق خود مبنی بر فرجام خواستن از رای دادگاه استفاده کنند.993547/143859/این مهلت برای افراد ساکن ایران بیست روز و برای اشخاص مقیم خارج دوماه می باشد 143860/ ، در صورتی که موکل مقیم خارج از کشور باشد اما وکیل در ایران اقامت داشته باشد ، به نظر می رسد مهلت فرجام خواهی بیست روز خواهد بود. 993553/

انتقادات

این  ماده دارای اشکال عبارتی است ، عبارت «درخواست فرجام خواهی » دارای یک واژه زاید است . درخواست فرجام به معنای فرجام خواهی و فرجام خواهی به معنای درخواست فرجام است و لذا واژه درخواست در این عبارت اضافی است.993546/

مناسب بود در مورد فرجام خواهی از آرای غیابی نیز مقرراتی پیش بینی شود.140962/