ماده ۴۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۴۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری''': در [[دادگاه اطفال و نوجوانان]]، والدین، [[ولی|اولیاء]] یا [[سرپرست قانونی|سرپرست]] [[طفل]] و [[نوجوان]]، وکیل مدافع، [[شاکی خصوصی|شاکی]]، اشخاصی که نظر آنان در [[تحقیقات مقدماتی]] جلب شده، [[شهادت|شهود]]، [[مطلع|مطلعان]] و [[مددکار اجتماعی]] [[سازمان بهزیستی]] حاضر می‌شوند. حضور اشخاص دیگر در جلسه رسیدگی با موافقت دادگاه بلامانع است.

گروهی از نویسندگان، علت وضع این ماده را جلوگیری از شکل‌گیری تبلیغات پر سر و صدایی دانسته‌اند که می‌تواند در تشویق سایر مجرمان به ارتکاب [[جرم]] و نیز تباه نمودن آینده طفلی که مورد محاکمه قرار می‌گیرد مؤثر باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اطفال در اسناد سازمان ملل|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3951720|صفحه=|نام۱=مریم|نام خانوادگی۱=عباچی|چاپ=2}}</ref> لزوم حفظ [[سرّ|اسرار]] و [[هویت]] طفل نیز سختگیری نسبت به حضور افراد دیگر در جلسه محاکمه را توجیه می‌کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اصول آیین دادرسی کیفری ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4068064|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref>

برخی از نویسندگان، در راستای جلوگیری از تشویق دیگر اطفال به ارتکاب جرم و نیز دسترسی به [[متهم]] خردسالی که مورد محاکمه قرار می‌گیرد و جلوگیری از فرار و مخفی شدن او، اقداماتی نظیر [[قرار التزام به حضور|التزام]] ولی یا سرپرست قانونی وی به احضار کردن او، سپردن [[وثیقه قانونی|وثیقه]] مناسب از سوی این افراد در راستای حضور به موقع طفل و … را لازم دانسته‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بزهکاری اطفال و نوجوانان ویرایش جدید|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3915404|صفحه=|نام۱=هوشنگ|نام خانوادگی۱=شامبیاتی|چاپ=3}}</ref>