ماده ۴۱۴ قانون آیین دادرسی مدنی
ماده ۴۱۴ قانون آیین دادرسی مدنی: فرجام تبعی فقط در مقابل فرجام خواه و از کسی که طرف درخواست فرجام واقع شده، پذیرفته می‌شود.
پیشینه
مشابه ماده ۴۱۴ قانون آیین دادرسی مدنی در قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۲۹۰ مشابهی نداشته[۱] اما در مشابه مفاد آن ذیل ماده ۵۴۵ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ پیش‌بینی شده بود.[۲]
نکات توضیحی و تفسیری دکترین
قرجام تبعی در مقابل فرجام خواهی اصلی مطرح می‌شود و لذا در مقابل افرادی از اطراف دعوی که فرجام خواهی ننموده‌اند، امکان طرح فرجام خواهی تبعی وجود ندارد در نتیجه تصمیمی که گرفته می‌شود نیز نسبت به آنان تأثیری نخواهد داشت.[۳][۴] همچنین اگر فرجام اصلی مسترد شود یا دادخواست رد شود فرجام تبعی بلااثر می‌شود.[۵] همچنین فرجام تبعی از جانب شخص ثالث نیز بی اثر می‌باشد.[۶]
منابع:
- ↑ علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2799596
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 564552
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد سوم). چاپ 4. فکرسازان، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3986708
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 564556
- ↑ احمد متین دفتری. آیین دادرسی مدنی و بازرگانی (جلد دوم). چاپ -. مجمع علمی و فرهنگی مجد، -. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2508448
- ↑ علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 575940