ماده ۵۰۳ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده 503 قانون آیین دادرسی کیفری: هرگاه محكومٌ عليه در جرائم تعزيري ، پس از صدور حكم قطعي ، مبتلا به جنون شود ، تا زمان افاقه ، اجراي حكم به تعويق مي افتد ؛ مگر در مورد مجازات هاي مالي كه از اموال محكومٌ عليه وصول مي شود .

تبصره ماده 503: محكوم به حبس يا كسي كه به علت عدم پرداخت جزاي نقدي در حبس به سر مي برد ، در صورت جنون تا بهبودي در بيمارستان رواني يا مكان مناسب ديگري نگهداري مي شود . اين ايام جزء مدت محكوميت وي محاسبه مي شود .

نکات توضیحی تفسیری دکترین

صدور حکم به مجازات شخصی که در زمان ارتکاب جرم و در زمان رسیدگی و محاکمه عاقل بوده است بدون اشکال است. اما اگر شخصی پس از صدور حکم و قطعیت آن دچار جنون شود ، در واقع نمی‌تواند علتی برای مجازاتش بیابد و اجرای مجازات بر چنین شخصی فاقد اثر اصلاحی خواهد بود.[۱][۲][۳]

مطالعات فقهی

مستندات فقهی

سوابق فقهی

منابع

  1. علی خالقی. آیین دادرسی کیفری. چاپ 13. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1284660
  2. عباس زراعت، حمیدرضا حاجی زاده و یاسر متولی جعفرآبادی. قانون آیین دادرسی کیفری در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. خط سوم، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 648900
  3. عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی بخش حدود (جلد اول) (جرایم منافی عفت). چاپ 3. ققنوس، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2585680