ماده ۵۴۶ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۵۴۶ قانون آیین دادرسی کیفری''': نظارت بر حضور و فعالیت محکومان در محل [[تبعید]] یا [[اقامت اجباری]] بر عهده [[قاضی اجرای احکام کیفری]] محل اجرای حکم است.

با توجه به ماده فوق دو نکته دریافت می‌شود؛ اول اینکه با در نظر گرفتن این ماده و [[ماده ۲۸۹ قانون مجازات اسلامی]] متهم طی دوران تبعید باید تحت نظارت و مراقبت باشد لذا نمی‌توان این نظارت و مراقبت را از طریق [[زندانی]] کردن که امری استثنایی و نیازمند تصریح است، انجام داد. نکته دوم اینکه با توجه به ماده متهم می‌تواند فعالیت نیز داشته باشد لذا قاضی اجرای احکام باید بر حضور و فعالیت او نظارت کند؛ لذا حکم تبعید به زندان یا اقامت در زندان محل تبعید وجه قانونی ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4748748|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref>

{{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}}