اگر وکیل که وکالت در توکیل نداشته، انجام امری را که در آن وکالت دارد به شخص ثالثی واگذار کند هر یک از وکیل و شخص ثالث در مقابل موکل نسبت به خساراتی که مسبب محسوب می‌شود مسئول خواهد بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

اگر وکیل که وکالت در توکیل نداشته، انجام امری را که در آن وکالت دارد؛ به شخص ثالثی واگذار کند؛ هر یک از وکیل و شخص ثالث، در مقابل موکل، نسبت به خساراتی که مسبب محسوب می‌شود؛ مسئول خواهد بود. مسئولیت وکیل، به دلیل تجاوز به حدود اختیارات او است؛ و مسئولیت ثالث هم، به دلیل غاصب و بیگانه بودن وی. پس وکیل اول نیز، پس از تأدیه خسارات موکل، چنانچه در ارتکاب فعل زیانبار، نقض داشته باشد؛ می تواند به مسبب مستقیم ورود ضرر، یعنی وکیل دوم مراجعه نماید. اما اگر موکل، به ثالث مراجعه نموده؛ و خسارات واردشده را وصول نماید؛ دیگر وکیل دوم نمی تواند جهت مطالبه زیان مزبور، به وکیل اول رجوع کند؛ زیرا خود او در ورود ضرر، دخالت مستقیم داشته است. مطالب یادشده، درمورد اعمال اجیری که به وسیله وکیل، برای انجام امور مقدماتی و مادی وکالت استخدام می گردد؛ قابل اجرا است. مگر درمورد کارگران و زیردستان او، که برابر با قواعد عمومی، مسئولیت کارهایشان برعهده کارفرما است.[۱]

منابع

  1. ناصر کاتوزیان. دوره مقدماتی حقوق مدنی (جلد دوم) (عقود معین 2) (ودیعه،عاریه، وکالت، ضمان، حواله. چاپ 13. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1954960