ماده ۸۲۵ قانون مدنی

نسخهٔ تاریخ ‏۲۷ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۶ توسط Javad (بحث | مشارکت‌ها)

وصیت بر دو قسم است: تملیکی و عهدی

پیشینه

در گذشته، خلفا برای پس از خود، جانشین تعیین می‌نموده‌اند؛ که از آن هم، به وصیت یاد می‌شود.[۱]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

انشای اراده موصی، دلالت بر این دارد که وصیت، عملی حقوقی است.[۲] و از مصادیق احوال شخصیه، به‌شمار می‌آید[۳] اعم از غیر تبرعی و تبرعی[۴] نظیر وصیت به امور خیریه[۵] یا وصیت به ابراء[۶] و شامل وصیت بر محصور نیز می‌شود.[۷]

همان گونه در امکان رجوع از وصیت، تردیدهایی وجود دارد؛ در عقد یا ایقاع بودن آن نیز، اختلافاتی مطرح است.[۸]

قصد انشاء، باید به وسیله الفاظی که صراحت در معنای وصیت دارد؛ احراز گردد؛ نظیر ذکر لفظ (موت) در وصیت نامه.[۹]

مصادیق و نمونه‌ها

وصیت بر فک ملک مرهونه، وصیت عهدی به‌شمار می‌آید[۱۰]

منابع

  1. . 
  2. سیدمرتضی قاسم‌زاده و حسن ره پیک. تبیان حقوق پژوهش نامه قرآنی حقوق (جلد دوم) (حقوق خصوصی). چاپ 1. دادگستر، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1498388
  3. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 345460
  4. محمدجعفر جعفری لنگرودی. حقوق مدنی (وصیت). چاپ 2. گنج دانش، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 297360
  5. آیت اله سیدمحمد موسوی بجنوردی. قواعد فقهیه (جلد اول). چاپ 2. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 289052
  6. محمدجعفر جعفری لنگرودی. حقوق مدنی (وصیت). چاپ 2. گنج دانش، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 294796
  7. محمدجعفر جعفری لنگرودی. حقوق مدنی (وصیت). چاپ 2. گنج دانش، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 296620
  8. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 345460
  9. محمد بروجردی عبده. حقوق مدنی (اموال و مالکیت، عقود و معامات و الزامات، ضمان قهری، عقود معین، اخذ به شفعه و وصیت). چاپ 1. گنج دانش، 1380.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 245404
  10. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 346436