ماده ۹۱ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۹۱ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری'''(اصلاحی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰): چنانچه [[رئیس قوه قضاییه|رئیس قوه قضائیه]] یا [[رئیس دیوان عدالت اداری|رئیس دیوان]] یا بیست نفر از اعضای [[هیئت عمومی دیوان عدالت اداری|هیئت عمومی]]، هر یک از آرای هیئت عمومی یا [[رأی قطعی|آرای قطعی]] [[هیئت تخصصی دیوان عدالت اداری|هیئت‌های تخصصی]] را اشتباه یا مغایر [[قانون]] تشخیص دهند، رئیس دیوان موضوع را جهت رسیدگی مجدد به هیئت عمومی ارجاع می‌دهد. در صورتی که هیئت عمومی [[رأی]] صادره را اشتباه یا مغایر [[قانون]] تشخیص دهد، نسبت به [[نقض]] آن و صدور رأی صحیح اقدام می‌کند.

طبق [[ماده ۹۱ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|مواد ۹۱]] و [[ماده ۹۴ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|۹۴ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری]] اعتراض از آراء سابق هیئت عمومی در هیئت عمومی قابل طرح است و لذا چنانچه از [[مصوبه]] ای شکایت شده و هیئت عمومی عقیده بر عدم ابطال مصوبه داشته و رای خود را مبنی بر عدم ابطال مصوبه صادر نموده باشد ولی رای هیئت عمومی از جانب رئیس قوه قضائیه یا رئیس دیوان یا بیست نفر از قضات مورد اعتراض واقع شود موضوع قابل طرح در هیئت عمومی است و طرح آن در هیئت تخصصی ضرورتی ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4675240|صفحه=|نام۱=غلامرضا|نام خانوادگی۱=مولابیگی|چاپ=1}}</ref> نکته شایان ذکر این است که هیئت عمومی مکلف به تبعیت از نظریه اعتراض اشخاص مذکور نیست و ممکن است پس از بررسی اعتراض را غیر وارد تلقی نموده و آن را مردود اعلام دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4674976|صفحه=|نام۱=غلامرضا|نام خانوادگی۱=مولابیگی|چاپ=1}}</ref>