نظریه شماره 7/92/1577 مورخ 1392/08/18 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۷ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/92/1577|شماره پرونده=92-9/16-1197|تاریخ نظریه=1392/08/18}} '''نظریه شماره ۷/۹۲/۱۵۷۷ مورخ ۱۳۹۲/۰۸/۱۸ اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': با توجه به این که در مقابل نص قانون نمیتوان اجتهاد نمود، لذا چون مفاد ماده ۱۲ قانون حمایت...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

نظریه شماره ۷/۹۲/۱۵۷۷ مورخ ۱۳۹۲/۰۸/۱۸ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: با توجه به این که در مقابل نص قانون نمیتوان اجتهاد نمود، لذا چون مفاد ماده ۱۲ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ مبنی بر جواز طرح دعوی خانوادگی از سوی زوجه به عنوان خواهان در محل اقامت خودش به طرفیت زوج (که بر خلاف عمومات آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی نیز میباشد) صرفا ناظر به زوجه است، لذا با توجه به فرض استعلام در دعوای نفقه فرزند ولو آن که دختر باشد، به طرفیت پدر، دادگاه صالح برای رسیدگی، دادگاه خانواده محل اقامت پدر (خوانده دعوی) می باشد و مفاد ماده ۱۲ قانون صدرالذکر قابل تسری به این دعوی نیست.

نظریه مشورتی 7/92/1577
شماره نظریه۷/۹۲/۱۵۷۷
شماره پرونده۹۲-۹/۱۶-۱۱۹۷
تاریخ نظریه۱۳۹۲/۰۸/۱۸