نظریه شماره 7/94/0549 مورخ 1394/03/02 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۴۷ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/94/0549|شماره پرونده=2132‏-‎1‏/‎168‏-‎93|تاریخ نظریه=1394/03/02}} '''نظریه شماره ۷/۹۴/۰۵۴۹ مورخ ۱۳۹۴/۰۳/۰۲ اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': ۲و۱- میانجی­گری و صلح (سازش)، هر دو از شیوه­های جایگزین حل اختلاف می­باشند که م...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

نظریه شماره ۷/۹۴/۰۵۴۹ مورخ ۱۳۹۴/۰۳/۰۲ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: ۲و۱- میانجی­گری و صلح (سازش)، هر دو از شیوه­های جایگزین حل اختلاف می­باشند که مقنن در ماده یک قانون آئین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲، آنها را درعرض یکدیگر مطرح نموده و در مواد ۸۲ ، ۸۳ و۸۴ این قانون، سازوکار، شرایط و ضوابط مشخصی برای میانجی­گری پیش­بینی نموده است. صلح و سازش ممکن است نتیجه میانجی­گری باشد یا از هر طریق دیگری حاصل شود. بر این اساس قانونگذار در مقررات مختلف از جمله ماده ۱۹۲ به آن اشاره نموده است.

نظریه مشورتی 7/94/0549
شماره نظریه۷/۹۴/۰۵۴۹
شماره پرونده۲۱۳۲‏-‎۱‏/‎۱۶۸‏-‎۹۳
تاریخ نظریه۱۳۹۴/۰۳/۰۲

۵- با توجه به تصریح ماده ۸۲ قانون آئین دادرسی کیفری مصوب۱۳۹۲، ارجاع امر کیفری از سوی مقام قضایی به میانجی­گری تنها در جرائم تعزیری درجه ۶، ۷ و۸ که اجرای مجازات آنها قابل تعلیق باشد،امکان­پذیر است .

۷- ارجاع امر میانجی­گری، تنها از سوی مقام قضایی ( دادستان) امکان­پذیر است و سایر مقامات در این خصوص حق ارجاع را ندارند.