نظریه شماره 7/99/990 مورخ 1399/07/28 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم امکان تجدیدنظرخواهی نسبت به دستور افزایش مدت قرار تعلیق یا لغو آن

نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۴ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/99/990|شماره پرونده=99-235-990 ک|تاریخ نظریه=1399/07/28}} '''استعلام''': چنانچه دادگاه بدوی به عنوان شعبه صادرکننده حکم قطعی در اجرای ماده ۵۰ قانون مجازات اسلامی، به درخواست دادستان یا قاضی اجرای احکام کیفری مدت تعل...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

استعلام: چنانچه دادگاه بدوی به عنوان شعبه صادرکننده حکم قطعی در اجرای ماده ۵۰ قانون مجازات اسلامی، به درخواست دادستان یا قاضی اجرای احکام کیفری مدت تعلیق را به جهت عدم تبعیت محکوم از دستورهای دادگاه افزایش دهد یا لغو کند، آیا رأی صادره قطعی است یا قابل تجدیدنظرخواهی می باشد؟

نظریه مشورتی 7/99/990
شماره نظریه۷/۹۹/۹۹۰
شماره پرونده۹۹-۲۳۵-۹۹۰ ک
تاریخ نظریه۱۳۹۹/۰۷/۲۸

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

افزایش مدت تعلیق یا لغو قرار تعلیق در اجرای مقررات ماده ۵۰ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ به علت عدم تبعیت محکوم از دستورهای دادگاه بدون عذر موجه در مدت تعلیق، صرفا یک تصمیم قضایی در حوزه اجرای آراء است و رأی به مفهوم اصطلاحی آن تلقی نمی شود؛ لذا موضوع تجدید نظرخواهی نسبت به آن نیز منتفی است و در تبصره ۲ ماده ۴۲۷ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ نیز از جمله قرارهای قابل تجدید نظر ذکر نشده است.