نظریه شماره 7/92/1701 مورخ 1392/09/03 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۵۵ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

نظریه شماره ۷/۹۲/۱۷۰۱ مورخ ۱۳۹۲/۰۹/۰۳ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: منظور از محکومبه در بخش ب بند ۱۲ ماده ۳ قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین مصوب ۱۳۷۳ با اصلاحات و الحاقات بعدی، آن خواستهای است که در حکم آمده و محکومعلیه محکوم به پرداخت آن گردیده است؛ از قبیل اصل خواسته و خسارت تأخیر تأدیه و حق الوکاله وکیل و غیره ... . بنابراین، ملاک احتساب هزینه دادرسی تجدیدنظرخواهی مستفاد از مواد ۱۵۲،۱۴۹، ۱۵۷و۱۵۸ قانون اجرای احکام مدنی مصوب ۱۳۵۶ و بند ب قسمت ۱۲ ماده ۳ قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین مصوب ۱۳۷۳ با اصلاحات و الحاقات بعدی و مواد ۵۰۲،۶۱ و ۵۰۳ قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی، محکومبه اعم است از اصل خواسته و سایر وجوهی که به موجب حکم دادگاه محکومعلیه ملزم به پرداخت آن به محکوم له شده است.

نظریه مشورتی 7/92/1701
شماره نظریه۷/۹۲/۱۷۰۱
شماره پرونده۹۲-۱۲۷/۱-۱۳۱۰
تاریخ نظریه۱۳۹۲/۰۹/۰۳