نظریه شماره 7/97/1578 مورخ 1398/02/15 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۵ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/97/1578|شماره پرونده=97-186/1-1578|تاریخ نظریه=1398/02/15}} '''نظریه شماره ۷/۹۷/۱۵۷۸ مورخ ۱۳۹۸/۰۲/۱۵ اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': اولا با توجه به اعتراض دادستان و شاکی خصوصی نسبت به صدور حکم برائت، فرض سؤال از شمول حکم...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

نظریه شماره ۷/۹۷/۱۵۷۸ مورخ ۱۳۹۸/۰۲/۱۵ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: اولا با توجه به اعتراض دادستان و شاکی خصوصی نسبت به صدور حکم برائت، فرض سؤال از شمول حکم مقرر در ماده ۴۵۸ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ (منع تشدید مجازات در مرحله تجدیدنظر) خروج موضوعی دارد.

نظریه مشورتی 7/97/1578
شماره نظریه۷/۹۷/۱۵۷۸
شماره پرونده۹۷-۱۸۶/۱-۱۵۷۸
تاریخ نظریه۱۳۹۸/۰۲/۱۵


ثانیا تعیین مجازات تکمیلی، اولا مختص دادگاه بدوی نیست و مستفاد از بند پ ماده ۴۵۵ قانون آیین دادرسی کیفری، دادگاه تجدیدنظر که ماهیتا به جرم رسیدگی می کند، می تواند از آن استفاده نماید. ثانیا نیاز به درخواست دادستان و ذکر آن در کیفرخواست نیست. ثالثا تعیین مجازات تکمیلی حتی در فرض تعیین حداکثر مجازات قانونی نیز فاقد اشکال قانونی است؛ زیرا دادگاه در حدود قانون مبادرت به تعیین مجازات اصلی و تکمیلی نموده است.