ابوت در لغت به معنای پدری و رابطه‌ی پدری، پدر بودن مرد و رابطه‌ی شرعی یا طبیعی میان پدر و فرزندان است. در فقه نیز، رابطه‌ی شرعی یا طبیعی مرد با فرزند منتسب به او را ابوت می‌نامند.[۱][۲]

مواد مرتبط

منابع

  1. مسعود انصاری و محمدعلی طاهری. دانشنامه حقوق خصوصی (جلد اول). چاپ 2. محراب فکر، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6715124
  2. محمد روشن و محمد صادقی. دانشنامه حقوقی خانواده. چاپ 1395. جنگل، 1.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6715128