تبیین حکمرانی خوب در نهج البلاغه با رویکرد روشی زمینه گرا
تبیین حکمرانی خوب در نهج البلاغه با رویکرد روشی زمینه گرا نام مقاله ای از خلیل سردارنیا و حمید شاکری بوده که در شماره چهارم دوره ششم (زمستان 1393) مجله علمی مطالعات حقوقی منتشر شده است.
چکیده
در این تحقیق، نگارندگان درصدد تحلیل و بررسی حکمرانی خوب و شاخص های آن در نهج البلاغه با رویکرد نظری - روشی زمینه گرایی یا اجتماع گرایی هستند. به دو دلیل، این رویکرد در بین رویکردهای نظری- روشی در داخل پارادایم تفسیری انتخاب شد: 1. برخلاف آنها، این رویکرد قائل به تعدد گفتمانی و مبانی متغیر در معرفت شناسی نیست 2. مفروضات این رویکرد مبنی بر خوانش «متن» مرتبط با «بستر یا زمینه» با مبانی ثابت هستی شناختی و معرفت شناختی و اهمیت محوری نظام معنایی، ارزشی و فرهنگی در اجتماع یا جامعه ای مشخص، با موضوع این نوشتار، مناسب تر به نظر می رسند. لذا موضوع حکمرانی خوب در نهج البلاغه در قالب یک الگوی کاملاً مطلوب فرا زمانی و فرا مکانی در بستر یک جامعه توحیدی اسلامی و پذیرش مشروط و وضعیتمند تمام شاخص های امروزین این مفهوم در اندیشه سیاسی غرب ترسیم شده است.
کلید واژه ها
- نهج البلاغه
- حکمرانی خوب
- زمینه گرایی
- اجتماع گرایی