حقوق زندانیان در ایران

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
حقوق زندانیان در ایران
عنوانحقوق زندانیان در ایران
رشتهحقوق جزا و جرم شناسی
دانشجوحمید مهدوی
استاد راهنمامحمدعلی اردبیلی
استاد مشاور[[]]
مقطعکارشناسی ارشد
سال دفاع۱۳۷۲
دانشگاهدانشگاه شهید بهشتی



حقوق زندانیان در ایران عنوان پایان نامه ای است که توسط حمید مهدوی، با راهنمایی محمدعلی اردبیلی در سال ۱۳۷۲ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه شهید بهشتی دفاع گردید.

چکیده

امروزه بدن استثناء در همه کشورهای جهان سازمانهایی برای نگهداری و کیفر نمودن بزه کاران بنام زندان وجود دارد.در دنیای قدیم این سازمان به مفهوم امروزی وجود نداشته و پیدایش آن از مبتکران قرون اخیر است .پیدایش زندان سیر تکامل کیفر را نشان می دهد چون بزرگترین آلتی را که جامعه برای اصلاح بزهکار و محافظت خود می تواند بکاربرد همانا این سازمان است .زمانی که مسیله و بریدن اعضاء در جامع های نیمه متمدن قدیم متداول بود جامعه احتیاجی برای برپا نمودن چنین سازمانهایی نداشت ولی هنگامی که تمدن رو به ترقی نهاد و صنعت بزرگ در کشورهای غرب پیدا شد و ازطرف دیگر دانشمندان پی بشقاوت اینگونه کیفرها برد.لذا مجبور شدند وسیله اعمال کیفری پیدا نماید که در مورد عده نسبتا" زیادی قابل عمل بوده و درعین حال با مبانی اخلاقی و انسانیت سازگار باشد.بنظر دانشمندان کیفر باید نوعی باشد که حایز جنبه اصلاحی بوده و درعین حال منافع جامعه را حفظ نموده و برای دیگران درس عبرت باشد.زندان حایز جنبه اصلاحی بوده و می توان شخص بزه کاری را که بدان سپرده شده است بواسطه تلقینات و آموزش صحیح اصلاح نمود ولی کیفرهای دیگر که سابقا" اعمال می گردید غالبا" مبتنی براصل انتقام بوده و کاملا" جنبه اصلاحی را فاقد بود.هدف و مفهوم زندانها در سابق با امروز متفاوت میباشد.درآن زمان قواعد و مقرراتی حاکم بر زندانها نبود، واداره آنها به میل واراده زندانیان انجام میگرفت و هر طور که می خواستند با زندانیان رفتار می کردند کوچک ترین سرپیچی از مقررات زندان کافی بود که زندانی خاطی را به شدیدترین وجهی تنبیه و آزار و شکنجه بدنی بنمایند و چه بسا در زیر ضربات شلاق باوضع رقبت باری جان می دادند و قاعده و قانونی که حدود اختیارات کارکنان و مسیولین زندانها را معین کند وجود نداشت .این طور رفتار با زندانیان و رفتار خشونت آمیز تا حدی غیرانسانی آنان نظر فلاسفه و علما جزایی را بخود معطوف و شروع به مخالفت و انتقاد نمودند و ازطرفی با تاسیس موسسات جزایی امروزی چون حبس نیز جزو مجازات ها محسوب و این عقیده رایج گشت که منظور از زندانی کردن مجرمین اصلاح وارشاد آنان است کم کم موضوع مورد توجه کمیسیون های بین المللی جزایی واقع شد تااینکه جامعه ملل سابق در سال ۱۹۲۹ میلادی طرح مجموعه مقررات بین المللی حداقل رفتار با زندانیان را تصویب و جهت اطلاع اعضای خود و سایر دولیکه جزو آن جامعه نبودند ارسال داشت تا زندانهای خود را با مفاد آن طرح تطبیق نماید.در پایان باید گفت سیستم زندانها نباید بیهونده رنج های زندانیان را تجدید کرده و موجب از دست رفتن حقوق شخصی زندانی و سلب آزادی او گردد.زندانها باید از تمام وسایل درمانی، آموزشی، اخلاقی و معنوی و هرنوع کمک به پاسخ گویی به نیازهای زندانیان استفاده نموده و جذب مجدد آنها را در جامعه با احترام به قانون تسهیل نماید بهتراست درجات مختلف امنیت برحسب نیازهای گروههای مختلف زندان پیش بینی گردد.باید نهادهای دولتی یا خصوصی قادر به دادن کمک به زندانیان آزاد شده پس از سپری کردن محکومیت زندان باشند.رفتار با افراد محکوم باید این هدف را دنبال نماید که درآنها اراده و قابلیت هایی را ایجاد نماید که حتی آنها پس از آزادی، با احترام به قانون زندگی نمایند و نیازهای خودرا با کمک گرفتن از خدمات حرفه ای در تمام زمینه ها تامین نمایند.

کلیدواژه ها

  • مجازات ها
  • زندانیان
  • اشتغال
  • زندان ها