حکم امضایی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

حکم امضایی، حکم و قانونی است که در قوانین قدیم وجود داشته، اما مقنن آن حکم را در قوانین جدیدی که وضع می‌کند، به کار می‌برد. این عمل به عنوان تأیید و امضای قانون قدیم است و حکم امضایی نام دارد.[۱] در تعریفی دیگر، چنین آمده است که:«مواد اصلی و اساسی که از قانون پیش برجا مانده و قانونگذار متأخر آنها را تصویب کرده است.».[۲]

منابع

  1. محمدرضا شب خیز. فرهنگ نامه اصول فقه. چاپ 1. کتاب آوا، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6662188
  2. اکبر نایب زاده. اصطلاحات حقوقی به زبان عربی. چاپ 1. خرسندی، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6714524