رای دادگاه درباره مطالبه اجرت المثل پس از فوت زوج (دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۲۲۲۴۰۰۸۱۸)

شماره دادنامه	۹۳۰۹۹۷۰۲۲۲۴۰۰۸۱۸
تاریخ دادنامه	۱۳۹۳/۰۵/۱۵
نوع رأی	رأی شعبه
نوع مرجع	دادگاه تجدیدنظر استان
گروه رأی	رای حقوقی
موضوع	مطالبه اجرت المثل پس از فوت زوج
قاضی	روحانی مریان حسین مرادی هرندی احمدی نژاد

چکیده دادنامه و رای دادگاه درباره مطالبه اجرت المثل پس از فوت زوج: امکان مطالبه اجرت المثل ایام زوجیت پس از فوت زوج نیز وجود داشته و مطالبه اجرت المثل منحصر به موردی که زوج بدون دلیل منطقی همسرش را طلاق دهد نیست.

رأی دادگاه بدوی

دادخواست خانم ف.ن. با وکالت آقایان الف.ق. و م.ش. به طرفیت شوهرش آقای س.الف. با وکالت آقای ص.م. از خوانده دایر به مطالبه اجرت المثل ایام زوجیت به نظر دادگاه دعوی خواهان قابل اجابت نیست زیرا بر اساس مدلول تبصره الحاقی به ماده ۳۳۶ قانون مدنی ازجمله شرایط مطالبه اجرت المثل این است که زوجه به قصد دریافت دستمزد امور خانه را انجام دهد و در مانحن فیه این قصد احراز نمی شود زیرا اولا برابر عرف حاکم بر خانواده های ایرانی اساسا زن امور خانه را تبرعا انجام می دهد و هیچ گاه قصد او دریافت دستمزد نمی باشد ثانیا عقل سلیم قبول نمی کند که کسی به قصد گرفتن اجرت در مدت زمان طولانی کار کند و در طول مدت هیچ گاه مطالبه اجرت نکند و همچنان به کار خود ادامه دهد و پس از فوت زوج به طرفیت ورثه اش طرح دعوی نماید و از طرفی دعوی مذکور از شمول تبصره ۶ ماده واحده قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق نیز خارج است زیرا مصداق تبصره مذکور منحصرا مربوط به موردی است که مرد بخواهد بدون دلیل منطقی همسرش را طلاق دهد بنا به مراتب دعوی خواهان غیرثابت تشخیص و مستندا به ماده ۱۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی و مفهوم مخالف تبصره مذکور حکم به رد دعوی خواهان صادر و اعلام می شود رأی صادره حضوری و ظرف ۲۰ روز قابل تجدید نظرخواهی در مرجع محترم تجدیدنظر استان تهران است.

رییس شعبه ۲۷۷ دادگاه عمومی خانواده تهران احمدی نژاد

رأی دادگاه تجدیدنظر استان

در خصوص تجدیدنظرخواهی خانم ف.ن. با وکالت الف.ق. به طرفیت الف.الف. نسبت به دادنامه شماره ۰۲۵۱ مورخ ۳۱/۲/۱۳۹۲ شعبه ۲۷۷ دادگاه عمومی تهران در پرونده کلاسه ۰۱۶۶۷ مبنی بر صدور حکم به رد دعوی مطالبه اجرت المثل ایام زندگی مشترک وارد است زیرا با توجه با محتویات پرونده رأی صادره دادگاه بدوی مطابق مستندات و مقررات مربوطه صادر نگردیده است زیرا اولا قدر مسلم آن است که زوجه کارایی را که در یک زندگی مشترک متعارف است در زندگی مشترک انجام داده است ثانیا زوجه صراحتا در مراحل مختلف دادرسی اعلام نموده است که نسبت به کارهای متداول در زندگی مشترک قصد تبرع نداشته است لذا این دادگاه با عنایت به مراتب مذکور موضوع را از مصادیق تبصره الحاقی به ماده ۳۳۶ قانون مدنی تلقی نموده با توجه به سنوات زندگی مشترک از سال ۱۳۶۵ ضمن نقض رأی دادگاه بدوی به استناد ماده ۳۵۸ قانون آیین دادرسی زوج را به مبلغ بیست میلیون تومان به عنوان اجرت المثل ایام زندگی مشترک در حق زوجه محکوم می نماید این رأی قطعی است.

رییس شعبه ۲۴ دادگاه تجدیدنظر استان تهران مستشار دادگاه

مرادی هرندی روحانی