رای شعبه کیفری دیوان عالی کشور درباره دفاع در منازعه منتهی به قتل

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
رای شعبه کیفری دیوان عالی کشور شماره ۹۳۰۹۹۷۰۹۲۵۲۰۴۷۳۹
شماره دادنامه۹۳۰۹۹۷۰۹۲۵۲۰۴۷۳۹
تاریخ دادنامه۱۳۹۳/۱۲/۰۹
نوع رأیرأی شعبه
نوع مرجعشعبه دیوان عالی کشور
شعبهشعبه ۳۷ دیوانعالی کشور
گروه رأیرای کیفری
موضوعدفاع در منازعه منتهی به قتل
قاضیسیدعباس بلادی
غلامحسین حیدری

رای شعبه کیفری دیوان عالی کشور درباره دفاع در منازعه منتهی به قتل: در صورتی دفاع در منازعه قابل طرح است که استناد کننده به دفاع، خود، مقدمات درگیری را فراهم نکرده باشد.

رأی خلاصه جریان پرونده

به موجب رأی شماره ۹۰۰۳۸۳-۱۳۸۹/۰۷/۱۱ صادرشده از شعبه هفتاد و یکم دادگاه کیفری استان ... آقای د. به اتهام قتل عمدی مرحوم ح. تحت پیگرد قرار گرفته است که با توجه به مجموع محتویات پرونده به شرحی که در دادنامه مذکور بازتاب یافته است مجرم شناخته شده و با ذکر مستندات قانونی به قصاص نفس محکوم شده است. این رأی به موجب رأی شماره ۱۴۱۳-۱۳۸۹/۱۲/۲۴ صادرشده از شعبه یازدهم دیوان عالی کشور مورد تأیید قرار گرفته است و هم اینک دادستان مرکز استان ... با تقدیم لایحه ای مبنی بر این که موضوع قتل موردبحث در پرونده از مصادیق تبصره ۲ ماده ۳۰۲ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ می باشد، تقاضای اعاده دادرسی کرده است و حسب نظر وی مورد از مصادیق از مصادیق صدق دفاع، تلقی و لکن از حد دفاع متناسب تجاوز شده است که متن لایحه هنگام شور قرائت خواهد شد.

هیئت شعبه در تاریخ بالا تشکیل گردید. پس از قرائت گزارش حیدری عضو ممیز و ملاحظه اوراق پرونده در خصوص دادنامه ۹۰۰۳۸۳-۱۳۸۹/۰۷/۱۱ مشاوره نموده، چنین رأی می دهد:

رأی شعبه دیوان عالی کشور

درخواست اعاده دادرسی دادستان عمومی و انقلاب ... مبنی بر اعاده دادرسی نسبت به رأی قطعی شماره ۹۰۰۳۸۳-۱۳۸۹/۰۷/۱۱صادرشده از شعبه هفتاد و یکم دادگاه کیفری استان و تأییدشده به موجب رأی شماره ۱۴۱۳-۱۳۸۹/۱۲/۲۴ شعبه یازدهم دیوان عالی کشور صرف نظر از این که دادستان عمومی و انقلاب جزو مقاماتی که به موجب ماده ۲۷۳ قانون آئین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری حق اعاده دادرسی دارند نیست و موضوع از دیدگاه حقوق دانان مورد اختلاف است، با فرض قابل طرح بودن نیز با عنایت به محتویات پرونده محاکماتی خصوصا صفحات ۱۴۲ و ۶۳ اعلام و اقرار محکوم علیه آقای د. مبنی بر این که مقدمات وقوع منازعه را خود فراهم کرده است و به عبارت دیگر اصولا در منازعه دفاع قابل طرح نیست. زیرا دفاع در صورتی محقق است که موضوع دیگری به جز درگیری وجود نداشته و قابل تصور نباشد، بنابراین مورد از مصادیق تبصره ۲ ماده ۳۰۲ قانون مورد اشاره دادستان محترم مستدعی اعاده دادرسی نیست و با هیچ یک از شقوق ماده ۲۷۲ قانون آئین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری منطبق نمی باشد و مستندا به ماده ۲۷۴ قانون یادشده مردود اعلام می شود.

شعبه ۳۷ دیوان عالی کشور- رئیس و عضو معاون

سید عباس بلادی - غلامحسین حیدری