شرط عدم ترغیب

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

شرط عدم ترغیب ناظر بر توافق متعهد بر عدم ترغیب مشتریان کارفرمای سابق خود است که به طور ضمنی در بطن شرط تحدید تجارت وجود دارد. از این رو، متعهدی که به ترغیب مشتریان متعهدله می‌پردازد، نمی‌تواند برای توجیه اجرای شرط تحدید تجارت، صرفاً به رعایت شرط «عدم افتتاح بنگاه تجاری در مکان و زمان خاص» استناد کند. همچنین، متعهدی که به ترغیب کارکنان رقیب (متعهدله) جهت پیوستن به بنگاه تجاری خود می‌پردازد، ممکن است با اتهام نقض شرط تحدید تجارت روبرو شود.[۱]

منابع

  1. عاقلی نژاد, محمد امین; رفیعی, محمد تقی (1400). "مطالعۀ تطبیقی اعتبار شرط تحدید تجارت‎ ‎در حقوق ‏ایران، انگلیس و آمریکا". مطالعات حقوق خصوصی. 51 (3): 485–504. doi:10.22059/jlq.2021.292710.1007304. ISSN 2588-5618.