قابلیت فرجام‌خواهی؛ تابعی از نصاب مجموع دیات یا دیه واحد؟ بررسی و نقد رای وحدت رویه شماره ۸۰۸ دیوان عالی کشور
قابلیت فرجام‌خواهی؛ تابعی از نصاب مجموع دیات یا دیه واحد؟ بررسی و نقد رای وحدت رویه شماره ۸۰۸ دیوان عالی کشور نام مقاله ای از تهمورث بشیریه که در شماره چهارم (پاییز و زمستان ۱۴۰۲) در نشریه نقد و تحلیل آراء قضایی منتشر شده است.
چکیده
در رسیدگیهای دیوان عالی کشور در باب مواردی که ایراد جراحات متعدد منجر به تعیین میزان دیه‌ای شود که به نیمی از دیه کامل می‌رسد، اختلاف ایجاد شده است که آیا باید دیه یک جراحت به نیمی از دیه کامل برسد تا قابل فرجام‌خواهی در دیوان عالی کشور باشد یا این‌که اگر مجموع دیات هم به این نصاب برسد، صلاحیت دیوان در رسیدگی فرجامی محقق می‌شود. این اختلاف توسط هیات عمومی بدین گونه حل شد که نصاب دیه مجموع جراحات برای ایجاد صلاحیت دیوان کافی است و نیازی به یک جراحت دارای چنین دیه‌ای نیست. این رأی وحدت رویه که به شماره ۸۰۸ صادر شده است هم با فلسفه امور محول به دیوان عالی کشور مغایر به نظر می‌رسد و هم این‌که به نظر نمی‌رسد که تناظری با دیگر مباحث صلاحیت در این باب داشته باشد. تفصیل این ایرادات با اولویت دادن به صلاحیت دادگاه تجدیدنظر در چهار بند مطرح شده است.
کلیدواژه‌ها
- رای وحدت رویه شماره ۸۰۸ هیأت عمومی دیوان عالی کشور
- فرجام‌خواهی
- تجدیدنظرخواهی
- صلاحیت
- دیه
- جراحت
- ماده ۴۲۸ قانون آیین دادرسی کیفری