ماده 13 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ مصوب ۱۳۱۸,۰۶,۲۵: امور راجع بدادگاههای بخش از قرار زیر است:
۱ (منسوخه ۰۹/۰۹/۱۳۴۹)– دعاوی راجع باموال اعم از منقول و غیرمنقول و دیون و منافع و زیان و خسارات ناشیه از ضمان قهری و جرم در صورتیکه خواسته بیش از یکصد هزار ریال نباشد.
۲ (منسوخه ۰۹/۰۹/۱۳۴۹)– مطالبه تخلیه ید از اعیان مرهونه و مستاجره و امثال آن مگر در صورتیکه مدعی علیه مدعی ما لکیت شده و ادعای خود را بطور مستقیم یا غیر مستقیم بموجب سند مستند بانتقال از مدعی نماید که در اینصورت دادگاه بخش وقتی صلاحیت خواهد داشت که بهای عین بیش از یکصد هزار ریال نباشد.
۳ – کلیه دعاوی راجعه بحقوق ارتفاقی از قبیل حق العبور و حق المجری و حق حفر چاه قنات در ملک دیگری و امثال آن تا هر میزانی که باشد و حقوق انتفاعی در صورتیکه بهای آن زاید بر نصاب دادگاه بخش نباشد.
۴ (منسوخه ۰۹/۰۹/۱۳۴۹)– دعاوی راجعه بحقوق مالی از قبیل حق شفعه و حق فسخ و دعوای بطلان معامله و بی اعتباری سند در صورتیکه متعلق حق یا مورد معامله بیش از یکصد هزار ریال نباشد.
۵ – دعوی مزاحمت و ممانعت از حق و تصرف عدوانی در عین غیرمنقول تا هر میزانی که باشد.
۶ – دعاوی راجع باشیایی که بهای معین نداشته ولی دارای نوعی از اعتبار و متعلق اغراض و مقاصدی است مثل اعیان برگها و اسناد و امثال آن.
۷ – مطالبه وفای بشروط و عهود راجعه بمعاملات و قراردادها اعم از اینکه در ضمن معامله و قرارداد تصریح شده و یا بنای متعاملین بر آن بوده و یا عادتا و عرفا معامله مبنی بر آن باشد مشروط بر اینکه مورد مطالبه قابل ارزیابی نباشد والا نصاب دادگاه بخش معتبر خواهد بود.
۸ – درخواست افراز در صورتیکه مالکیت محل نزاع نباشد و در صورتیکه مالکیت محل نزاع باشد نصاب از حیث بها معتبر است.
۹ – درخواست تامین و حفظ دلایل و امارات.
۱۰ (منسوخه ۱۲/۱۰/۱۳۳۱)– درخواست سازش بین طرفین در هر دعوایی و تا هر مقد اری که خواسته باشد.
۱۱ – درخواست تصدیق انحصار وراثت.