ماده 1 قانون اجازه افزایش حقوق کارمندان دولت مصوب 1320
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۱ قانون اجازه افزایش حقوق کارمندان دولت مصوب ۱۳۲۰ مصوب ۱۳۲۰,۰۸,۰۶: بحقوق ثابتی که طبقات زیرین در تاریخ آخر مهر ماه ۱۳۲۰ دریافت میداشته اند:
۱ – خدمتگزاران اداری مشمول قانون استخدام کشوری و مستخدمین مجلس شورای ملی و شهرداریها.
۲ – افسران ارتش و امنیه از ستوان سوم ببالا.
۳ – خدمتگزاران قضایی.
۴ – استادان و دانشیاران مشمول قانون تاسیس دانشگاه.
۵ – استادان و دانشیاران و روسای بخش و درمانگاههای بیمارستانهای مشمول قانون اصلاح قانون دانشگاه.
۶ – دبیران و آموزگاران مشمول قانون تربیت معلم و آموزگاران قراردادی.
۷ – پزشکان و پزشکیاران و دامپزشکان.
۸ – کارمندان بنگاه راه آهن دولتی ایران.
۹ – رییس مجلس شورایملی و نمایندگان مجلس و معاون اداری مجلس.
۱۰ – نخست وزیر و وزیران و سپهبدان و معاون و رییس دفتر نخست وزیری و معاونین و روسای دفتر وزارتخانه ها و مدیران کل متصدی مقام و استانداران و فرمانداران.
از تاریخ اول آبان ماه ۱۳۲۰ بنسبتهای زیر افزوده خواهد شد:
تا یکهزار ریال حقوق ماهیانه صد درصد
از یکهزار و یکریال تا دو هزار ریال نسبت بمازاد بر یکهزار ریال پنجاه درصد .
از دو هزار و یکریال ببالا نسبت بمازاد بر دو هزار ریال بیست و پنج درصد.
تبصره ۱– حداکثر حقوق کارمندان و طبقات مذکور در فقرات از ۱ تا ۸ این ماده با منظور کردن اضافه فعلی از ماهی ۶۰۰۰ ریال تجاوز نخواهد کرد.
تبصره ۲ – حداقل حقوقی که در ماه بآموزگاران قراردادی پرداخته خواهد شد در تهران از چهارصد ریال و در شهرها و قصبات از سیصد ریال – در دهات از دویست و پنجاه ریال کمتر نخواهد بود.