ماده 31 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری

ماده 31 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب 1386: حق استفاده انحصاری از یک علامت به کسی اختصاص دارد که آن علامت را طبق مقررات این قانون به ثبت رسانده باشد.

توضیح واژگان

استفاده انحصاری از علامت شامل استفاده از علامت در کالاها یا خدماتی که علامت به منظور معرفی آنها به ثبت رسیده، فروش، عرضه برای فروش، به نمایش گذاشتن، واردات و صادرات کالاهای دارای علامت و... می شود که دارای دو جنبه سلبی و ایجابی است. جنبه ایجابی آن ناظر بر اختیار دارنده در بهره برداری از علامت و جنبه سلبی آن ناظر بر حق دارنده علامت در منع دیگران از بهره برداری غیرمجاز از علامت می باشد.

مطالعات تطبیقی

در قوانین بسیاری از کشورها، استفاده عملی یا بالقوه از علامت تجاری مورد درخواست ثبت، شرط شده است. همچنین ادارات ثبت علامت تجاری در برخی از کشورها، متقاضی ثبت را مکلف می کنند که دلیل استفاده از آن علامت یا قصد خود مبنی بر استفاده از آن علامت تجاری برای اهداف مذکور در اظهارنامه را تسلیم اداره نمایند. در بسیاری از کشورها نیز ثبت علامت لازم دانسته نشده و صرف استفاده از علامت، برای حمایت قانونی کافی است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

حق استفاده انحصاری از یک علامت، تنها به شخصی اختصاص دارد که آن علامت را «ثبت» نموده است. لذا سبق استعمال از یک علامت تجاری بدون ثبت آن، موجد حق انحصاری برای کسی نمی باشد. صاحب علامت تجاری، با ثبت علامت در اداره مالکیت صنعتی، حمایت از علامت را در محدوده جغرافیایی کشور ثبت شده بدست می آورد.

نکات توضیحی

برخورداری از حمایت های انحصاری مطروحه، منوط به ثبت علامت است. لذا این حقوق انحصاری، منحصر به علائم غیرمعروف (ثبت شده) می شود، نه علائم مشهور.

مقالات مرتبط

• تبلیغات تجاری مقایسه ای
• مطالعة تطبیقی بهره ‏برداری از شهرت اشخاص مشهور در بازی‏ های رایانه ‏ای
• استفاده منصفانه از علائم تجارتی غیر در تبلیغات مقایسه‌ای
• مطالعه تطبیقی عناصر نقض علامت تجاری در حقوق آمریکا و ایران
• رویکرد نظام قضایی ایران در برابر ثبت با سوء نیت نام دامنه بانگاهی به حقوق آمریکاوآرای مرکزی داوری وایپو