ماده ۳۷۹ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۳۷۹ قانون آیین دادرسی مدنی: فرجام خواهی با تقدیم دادخواست به دادگاه صادرکننده رأی به عمل می‌آید. مدیر دفتر دادگاه مذکور باید دادخواست را در دفتر ثبت و رسیدی مشتمل بر نام فرجام خواه و طرف او و تاریخ تقدیم دادخواست با شماره ثبت به تقدیم کننده تسلیم و در روی کلیه برگهای دادخواست تاریخ تقدیم را قید نماید. تاریخ تقدیم دادخواست ابتدای فرجام خواهی محسوب می‌شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

• فرجام خواهی: یکی از طرق فوق‌العاده شکایت از احکام، در دیوان عالی کشور که مرجع رسیدگی شکلی و حکمی آراء محاکم تالی می‌باشد، فرجام‌خواهی نام دارد. لذا آرایی قابل فرجام می‌باشند که در قانون تصریح شده باشند.
• دادخواست: شکوائیه است که به مراجع قضایی به‌طور کتبی یا به شکل شفاهی عرضه می‌شود.
• دادگاه: مرجعی است که به تجویز قانون برای رسیدگی به شکایات و دعاوی امور حسبی تشکیل می‌شود.

پیشینه

مشابه مفاد ماده ۳۷۹ قانون آیین دادرسی مدنی در ماده ۵۴۶ قانون آیین دادرسی مدنی 1290 و همچنین ماده ۵۳۰ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ یبیان شده بود.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

متقاضی فرجام می‌بایست دادخواست خود را به دفتر دادگاه صادر کننده رای مورد درخواست فرجام تقدیم نماید. منظور از دفتر در این ماده دفتر ثبت دادخواست نیست بلکه دفتر ثبت اندیکاتور می‌باشد. در صورتی که فرجام خواه در بازداشتگاه باشد، درخواست خود را به دفتر بازداشتگاه تقدیم و دفتر بازداشتگاه دادخواست را عیناً به دفتر دادگاه صادر کننده رای فرجام خواسته ارسال می‌نماید. در هر حال به نظر می‌رسد اصولاً باید تقدیم دادخواست فرجامی به دیوان عالی کشور نیز مجاز باشد.

رویه های قضایی

• رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره تاریخ ثبت دادخواست فرجامی در دفتر دادگاه صادر کننده رأی فرجام خواسته ملاک احتساب مهلت فرجامی
• نظریه شماره 7/1401/977 مورخ 1401/10/11 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تقدیم دادخواست فرجام خواهی به دادگاه بدوی، پیش از تبادل لوایح فرجامی
• رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره ضمانت اجرای تقدیم دادخواست فرجام خواهی به شعبه دیوان عالی کشور

مقالات مرتبط

دلایل نابرابری نتیجه دعاوی مشابه در دادرسی مدنی