ماده 39 قانون اساسنامه بانک ملی ایران مصوب 1317
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۳۹ قانون اساسنامه بانک ملی ایران مصوب ۱۳۱۷ مصوب ۱۳۱۷,۰۵,۲۲: بانک میتواند معاملات و عملیات بانگی [بانکی] را در حدود قوانین و مقررات بشرح ذیل انجام دهد:
۱ – تعیین نرخ زر و خرید و فروش زر و سیم در داخل کشور یا در خارج.
۲– خرید و فروش ارزهای خارجی در داخله کشور یا در خارج.
۳– تنزیل و تنزیل اتکایی اوراق تجاری بشرط آن که لااقل دارای دو امضاء معتبر باشد. بجای یکی از دو امضاء ممکن است بانک سهام و اوراق بهادار – ارز کالا یا ملک بگرو قبول کند بشرط آن که بهای اموال مورد گرو بحدی که تضمین کافی ببانک بدهد از مبلغ مورد معامله بیشتر باشد.
۴– دادن اعتبار در مقابل گروهای ذیل:
الف) فلزات گران بها از مسکوک یا شمش
ب) ارزهای آزاد
ج) رسید انبارهای رسمی
د) اموال غیرمنقول ثبت شده ( مادامی که بانک رهنی غیرمنقول تشکیل نشده است)
مجموع وامهایی که بترتیب بند (ج) و ( د) داده می شود نباید از ۳۳ درصد موجودی اوراق و اسناد بانک تجاوز کند.
۵– نگاهداری حسابهایی در خارج از کشور و تحصیل اعتبارات در خارجه.
شورای عالی بناء بر پیشنهاد مدیرکل حداکثر مدت سررسید ارزها و اوراق تجاری و اعتبارات موضوع شماره های ۲ و ۳ و ۴ این ماده را تعیین خواهد نمود.